بردارها و ماتریس ها در متلب

از بردارها و ماتریس ها، برای ذخیره ی مجموعه ای از مقادیر که دارای یک نوع هستند، استفاده می شود. یک ماتریس را می توان بصورت یک جدول پر شده از مقادیر تصور نمود. ابعاد یک ماتریس را بصورت r×c نشان می دهند، بطوری که r نشان دهنده ی تعداد سطرها و c نشان دهنده ی تعداد ستون ها است. 

یک بردار، می تواند بصورت سطری، یا ستونی باشد. یک بردار که حاوی n عنصر است، اگر سطری باشد، ابعاد آن بصورت \(1\times n\) خواهد بود و اگر ستونی باشد، ابعاد آن بصورت \(n\times 1\) نشان داده می شود.

ابعاد یک مقدار اسکالر( یک مقدار عادی) بصورت 1×1 است. بنابراین می توان گفت که بردارها و مقادیر اسکالر تنها نمونه های خاصی از ماتریس ها هستند.

در عکس زیر، به ترتیب از چپ به راست، یک مقدار اسکالر، یک بردار ستونی، یک بردار سطری و یک ماتریس قرار دارند:

   در عکس بالا، مقدار اسکالر دارای ابعاد \(1\times 1\) است. بردار ستونی دارای ابعاد \(3\times 1\) است(سه ردیف و یک ستون)، بردار سطری دارای ابعاد \(1\times 4\) است و ماتریس مورد نظر نیز دارای ابعاد \(2\times 3\) است. تمامی مقادیر ذخیره شده در این ماتریس ها، در چیزی به نام درایه(element) ذخیره می شوند. 

نرم افزار متلب طوری نوشته شده است که بتوان به وسیله ی آن، با ماتریس ها کار کرد. بنابراین ایجاد متغیرهایی از نوع بردارها و ماتریس ها، در متلب بسیار ساده است. همچنین در متلب توابع و عملیات های فراوانی وجود دارند که می توان از آنها در بردارها و ماتریس ها استفاده نمود. 

 یک بردار در متلب، همانند آرایه های یک بعدی، در دیگر زبان های برنامه نویسی است. همچنین یک ماتریس معادل است با یک آرایه ی دو بعدی در دیگر زبان های برنامه نویسی. معمولاً حتی در متلب نیز، به برخی از عملیات هایی که بر روی بردارها و ماتریس ها اعمال می شود، عملیات آرایه ای(array operations) گفته می شود. همچنین به کرّات از اصطلاح آرایه(array)، برای اشاره به یک بردار یا یک ماتریس استفاده می شود.