لایه های شبکه کامپیوتری

چاپ

مهندسی شبکه کار بسیار پیچیده ای شامل مهندسی نرم افزار، سیستم عامل و سطح تراشه ها، سخت افزار، و پالس الکتریکی است. برای سهولت در مهندسی شبکه، کل مفهوم شبکه به لایه های چندگانه تقسیم شده است. هر لایه درگیر کارهای خاصی است و مستقل از همه لایه های دیگر عمل می کند. اما به طور کلی، تقریبا تمام کارهای شبکه به فعالیت های این لایه ها بستگی دارد. لایه ها روی یکدیگر قرار می گیرند و اشتراک گذاری داده ها را بصورت بین لایه ای انجام داده و به یکدیگر وابسته هستند طوری که هر لایه داده های ورودی را گرفته و داده های خروجی را به لایه های بعدی ارسال می کند.


وظایف لایه های شبکه

در معماری لایه ای مربوط به مدل های شبکه، کل فرایند شبکه به وظایف کوچک تقسیم شده است. هر کار کوچک به یک لایه خاص اختصاص داده شده و هر لایه طوری کار می کند که تنها همان کار خاص را انجام دهد.

در سیستم های ارتباطی لایه ای، یک لایه از یک میزبان با لایه های همکار خود در همان سطح در میزبان راه دور به انجام کار خاص می پردازد. این کار ممکن است از لایه های پایین ترین سطح و یا سطوح بالا آغاز شود. اگر کار توسط بالا ترین لایه آغاز شود، آن را برای پردازش بیشتر به لایه زیرین خود می فرستد. لایه های پایین تر نیز همین کار را انجام می دهند، کار را پردازش کرده و آن را به لایه زیرین خود می فرستند. اگر کار با پایین ترین لایه آغاز شود، مسیر معکوس به سمت لایه های بالاتر طی می شود.

Layered Tasks

هر لایه تمام رَویه ها، پروتکل ها و توابع مورد نیاز برای اجرای وظایف خود را نگهداری می کند. همه لایه ها با استفاده از بسته های سرآیند و  داده ها، همتایان خود را تشخیص می دهند.


مدل OSI

اتصال سیستم های باز یک استاندارد باز برای همه سیستم های ارتباطی است. مدل OSI توسط سازمان بین المللی استاندارد (ISO) راه اندازی شده است. این مدل دارای هفت لایه است:

OSI Model


مدل اینترنت

اینترنت از بسته پروتکل  TCP / IP استفاده می کند که به عنوان بسته اینترنت شناخته شده است. این بسته یک مدل اینترنت با معماری چهار لایه ای را تعریف می کند. مدل OSI یک مدل ارتباطات عمومی است، اما مدل اینترنت آن چیزی است که اینترنت برای همه ارتباطاتش از آن استفاده می کند. اینترنت مستقل از معماری شبکه پایه ای است زیرا آن فقط یک مدل آموزشی است. این مدل دارای لایه های زیر است:

Internet Model