معرفی لایه شبکه

لایه سوم در مدل OSI به نام لایه شبکه می باشد. لایه شبکه مدیریت تنظیمات مربوط به آدرس دهی میزبان و شبکه، مدیریت زیر شبکه ها و ارتباط بین شبکه ها را انجام می دهد.
لایه شبکه مسئولیت مسیریابی بسته ها از منبع به مقصد داخل و یا خارج یک زیرشبکه را بر عهده دارد. دو زیر شبکه مختلف ممکن است انواع آدرس دهی غیر سازگار با طرح های مختلف داشته باشند. دو زیر شبکه مختلف ممکن است روی پروتکل های مختلفی عمل کنند که با یکدیگر سازگار نیستند. لایه شبکه مسئولیت مسیریابی بسته ها از منبع به مقصد، نگاشت طرح های مختلف آدرس دهی و پروتکل را انجام می دهد.

عملکرد های لایه شبکه

دستگاه هایی که در لایه شبکه کار می کنند به طور عمده روی مسیریابی تمرکز می کنند. مسیریابی ممکن است شامل کارهای مختلف با هدف رسیدن به یک هدف واحد باشد. این کارها می تواند :

• آدرس دهی به دستگاه ها و شبکه ها باشد.
• بار گذاری جداول مسیریابی یا مسیرهای استاتیک باشد.
• صف بندی اطلاعات ورودی و خروجی و سپس حمل و نقل آنها با توجه به محدودیت های کیفیت خدمات برای بسته ها باشد.
• ارتباط شبکه ای بین دو زیرشبکه متفاوت باشد.
• تلاش برای تحویل بسته ها به مقصد باشد.
• ارائه مکانیسم اتصال گرا و غیر اتصال گرا باشد.

ویژگی های لایه شبکه

علاوه بر عملکرد های استاندارد لایه شبکه، این لایه ویژگی های مختلفی نیز دارد :

• مدیریت کیفیت خدمات
• تعادل بار و مدیریت لینک
• امنیت
• مواجهه با پروتکل های مختلف و زیرشبکه با طرح های مختلف.
• طراحی منطقی شبکه بر روی طراحی فیزیکی شبکه.
• تونل و L 3 VPN می تواند مورد استفاده برای اتصال اختصاصی انتها به انتها باشد.

پروتکل اینترنت به طور گسترده ای مورد قبول و کاربرد لایه شبکه می باشد و برای برقراری ارتباط دستگاه ها از طریق اینترنت بکار می رود. این پروتکل دارای دو شکل مختلف می باشد. IPV4  که برای چندین دهه به عنوان قانون مورد استفاده بوده و در حال حاضر فضای آدرس آن در حال تکمیل است. IPV6  به عنوان جایگزین IPV4  ایجاد شده است و محدودیت های IPV4 را کاهش داده است.