آدرس دهی شبکه

چاپ

آدرس دهی شبکه

آدرس دهی شبکه به عنوان یکی از وظایف عمده  لایه شبکه می باشد. آدرس های شبکه همیشه منطقی می باشد به عنوان مثال این آدرس ها مبتنی بر نرم افزار است که توسط تنظیمات مناسب قابل تغییر می باشد.

آدرس شبکه همیشه اشاره به میزبان، گره، سرور و یا کل شبکه دارد. آدرس شبکه همواره در کارت رابط شبکه پیکربندی شده و به طور کلی توسط سیستم با آدرس سخت افزاری (MAC  و یا آدرس لایه2) نگاشت می شود.
انواع مختلف از آدرس های شبکه وجود دارد:

  1. IP
  2. IPX
  3. AppleTalk

 مکانیزم آدرس IP

ما در اینجا در حال بررسی آدرس IP هستیم که امروزه در عمل مورد استفاده قرار می گیرد.

Network Addressing

 آدرس آی پی مکانیزمی برای ایجاد تمایز بین میزبان و شبکه فراهم می کند. از آنجا که آدرس های IP به روش سلسله مراتبی اختصاص داده می شوند، هر میزبان همیشه تحت یک شبکه ی خاص قرار می گیرد. میزبان نیاز به برقراری ارتباط با خارج از زیر شبکه خود، نیاز به دانستن آدرس شبکه مقصد و محل ارسال بسته / داده دارد.

میزبان نیاز به یک مکانیزم برای قرار گرفتن در زیر شبکه های مختلف دارند. این کار توسط DNS قابل انجام است. DNS یک سرور است که آدرس دهی لایه سه برای میزبان های راه دور را انجام می دهد. آدرس دهی به این صورت است که ادرس آی پی با نام دامنه خود و یا FQDN نگاشت می شود. هنگامی که یک میزبان آدرس لایه سه (آدرس IP) از میزبان راه دور به دست می آورد، تمام بسته های خود را به دروازه خروجی می فرستد.

دروازه یک مسیریاب مجهز به تمام اطلاعاتی است که منجر می شود بسته به میزبان مقصد مسیریابی شود.

مسیریاب ها از جداول مسیریابی کمک می گیرند که دارای اطلاعات زیر است:
• روشی برای دسترسی به شبکه
روترها پس از دریافت درخواست انتقال، بسته را به گره بعدی آن (روتر مجاور) به سمت مقصد ارسال می کند.
روتر بعدی در مسیر زیر همان کار قبلی را انجام داده و در نهایت بسته داده به مقصد خود می رسد.
آدرس شبکه می تواند یکی از موارد زیر باشد:

به طور پیش فرض یک روتر هرگز ترافیک خود را پخش گسترده نمی کند. ترافیک چندپخشی از راه حل های خاص استفاده می کند همچنان که ممکن است بسیاری از جریان های ویدئویی یا صوتی با بالاترین اولویت باشد. روش پخش همگانی شبیه به تک پخشی است، به جز زمانی که مقصدهای متعدد در دسترس هستند بسته به نزدیکترین مقصد تحویل داده می شود.