معرفی لایه انتقال

معرفی لایه انتقال

لایه بعدی در مدل OSI به عنوان لایه انتقال یا لایه چهار شناخته شده است. تمام ماژول ها و روش های مربوط به حمل و نقل داده ها و یا جریان داده ها در این لایه دسته بندی می شود. همانطور که لایه های دیگر، این لایه نیز با لایه حمل و نقل نظیر خود از میزبان راه دور ارتباط برقرار می کند.
لایه انتقال یک ارتباط نظیر به نظیر و اتصال انتها به انتها بین فرایندهای دو میزبان راه دور پیشنهاد می کند. لایه انتقال داده ها را از لایه فوقانی می گیرد (به عنوان مثال لایه کاربردی) و سپس آن را به اندازه های کوچکتر می شکند، تعداد بایت ها را شمارش کرده، و برای تحویل به دست لایه های پایین تر (لایه شبکه) می رساند.

 عملکردها

• این لایه اولین لایه ای است که داده های اطلاعاتی تامین شده توسط لایه کاربرد را به واحدهای کوچکتر به نام بخش (Segment) می شکند. تعداد بایت های هر بخش توسط این لایه شمارش شده و آمار آن نگهداری می شود.

• این لایه تضمین می کند که داده ها باید به همان ترتیب ارسال شده دریافت شوند.

• این لایه تحویل انتها به انتها داده ها بین میزبان ها را فراهم می کند. البته میزبان ها ممکن است به همان زیر شبکه تعلق داشته یا نداشته باشند.

• همه فرآیندهای سرور که قصد برقراری ارتباط بر روی شبکه دارند به خوبی توسط خدمات حمل و نقل نقاط دسترسی (TSAPs) تحت عنوان شماره پورت مجهز شده است.

 ارتباطات انتها به انتها

فرایند های یک میزبان با استفاده از خدمات حمل و نقل نقاط دسترسی (TSAPs)که به عنوان شماره پورت شناخته شده، نحوه ارتباط با میزبان راه دور خود در شبکه را مشخص می کند. پورت ها به خوبی تعریف شده و یک فرایند که برای برقراری ارتباط با میزبان های دیگر تلاش می کند این قضیه را به خوبی می داند.

به عنوان مثال، هنگامی که یک کلاینت می خواهد با سرور DHCP ارتباط  برقرار کند، همیشه بر روی پورت شماره 67 درخواست خود را ارسال میکند. هنگامی که یک کلاینت می خواهد با سرور DNS راه دور ارتباط داشته باشد، همیشه بر روی پورت شماره 53 (UDP)  درخواست می فرستد.
دو پروتکل اصلی لایه انتقال عبارتند از:

• پروتکل کنترل انتقال (Transmission Control Protocol) : این پروتکل ارتباط مطمئن بین دو میزبان فراهم می کند.

• پروتوکل دیتاگرام کاربر (User Datagram Protocol) : این پروتکل ارتباط غیر قابل اعتماد بین دو میزبان فراهم می کند.