بیماری های غواصی

کمبود اکسیژن (هیپوکسی / آنوکسی )

علل : علت عمده کمبود اکسیژن در غواصانی که از سیستم تنفسی استفاده می کنند اختلال در سیستم تغذیه کننده اکسیژن ناکافی در مخلوط گاز تنفسی و یا اثرات رقیق کنندگی که ممکن است در زمان استفاده از سیستم های مدار بسته و نیمه مدار بسته حادث شود می باشد هیپوکسی همچنین ممکن است در طول غواصی حبس نفس همزمان با کاهش o2 در زمان صعود فرد به وجود آید.

علائم و نشانه ها :

سه فرم متفاوت از کمبود اکسیژن وجود دارد :

الف : زمانی که ذخیره ناکافی گاز وجود دارد مثل وضعیت کمبود هوا در غواصی اسکوبا که ‌در این حالت غواص در زمان دم دچار اشکال شده و یا میزان فعالیت تنفسی قبل از بروز هیپوکسی افزایش می یابد.

ب: زمانی که حجم گازهای تنفسی متناسب بوده اما غلظت ناکافی اکسیژن است ،‌غواص ممکن است قبل از بی هوشی متوجه یک سری علائم مثل احساس سرخوشی، از دست دادن قضاوت، اختلال بینائی و اشتباههای مکرر گردد. موارد فوق ممکن است توسط خود غواص حس نشده و تنها همراه وی متوجه آنها شود.

ج: گاز تنفسی می تواند حاوی غلظت های پایین اکسیژن و همچنین غلظتهای افزایش یافته دی اکسید کربن باشد. در این حالتها، ‌علائم هیپوکسی توسط علائم مسمومیت با دی اکسید کربن پوشیده خواهند شد .

پیشگیری:

الف: قبل از هر غواصی با سیستم تنفسی ،‌غواص باید از عملکرد صحیح سیستم و حجم اکسیژن موجود (مناسب با نوع غواصی) اطمینان حاصل کند .

ب: در زمان  استفاده از سیستم مداربسته و یا نیم مدار بسته ‌غواص باید از روشی مناسب برای پاک کردن استفاده کرده تا هیپوکسی به دنبال رقیق شدن گاز تنفسی ممانعت به عمل آورد که خود شامل موارد زیر می شود :

1 – اطمینان از متناسب بودن اندازه های رگلاتور ،‌دهانی و دستگاه تنفسی و تنظیم دستگاه به اساس عمق غواصی

2- شستشوی ریه مصنوعی قبل از ترک کف

3- بالا آمدن با سرعت مناسب

4- اطمینان از فشار مناسب کپسول و شدت جریان

5- اطمینان از عملکرد مناسب دستگاه کاهنده فشار

ج: غواصان حبس نفس نباید قبل ازغواصی اقدام به هیپرونتیلاسیون کرده چرا که این امر باعث هیپوکسی در هنگام صعود خواهد شد

مسمومیت با اکسیژن

اگر اکسیژن با فشار نسبی بالا برای مدت طولانی تنفس شود ، ایجاد مسمومیتخصوصاً مسمومیت ریوی خواهد کرد . اگر اکسیژن با فشار نسبی بسیار بالا حتی برای مدت کوتاه تنفس شود ، می تواند بر روی مغز اثرات سمی سریعی داشته باشد.

 علل:

در غواصی های انجام گرفته با هوا ‌( اسکوبا و در عمق های کمتر از 50 متر ،‌معمولاً مسمومیت به وجود نخواهد آمد ،‌چرا که محدودیت های جدولهای برداشت فشار این اجازه را نخواهند داد با این وجود مواردی وجود دارد که در آن مسمومیت با اکسیژن محتمل است. اگر چه محدودیتهای عمق و زمان صورت گرفته بر سیستمهای تنفسی اکسیژن برای پرهیز از این مشکل بوده است ، با این حال و خصوصاً در زمانی که غواصی های مکرر صورت پذیرفته باشد . احتمال مسمومیت افزایش می یابد ، البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که واکنش هر فرد به اکسیژن نیز متفاوت است.

علائم و نشانه ها :

علائم و نشانه ها معمولاً با یک احساس خارش در گلو ،‌که در زمان دم شدیدتر بوده ،‌شروع شده که می تواند باعث بروز سرفه نیز گردد . بعد از چند ساعت قرار گیری در معرض اکسیژن ، خارش جای خود را به سوزش در پشت جناغ سینه داده ،‌سرفه غیر قابل کنترل گردیده و تنگی نفس مانع کوچک ترین فعالیت خواهد شد .

تخدیر ازت:

اگر نیتروژن در شرایط پر فشار تنفس شود مانند یک بی حس کننده عمل کرده و باعث تخدیر خواهد شد .شدت اثرات وابسته به عمق ،‌سرعت گذاشت فشار و تجربه غواص می باشد .

برخی داروها خصوصاً الکل و خواب اورها ،‌می تواند اثر تشدید کننده ای بر روی این حالت داشته و نباید قبل از غواصی استفاده شوند . سایر گازها نیز اثر تخدیر داشته که این اثر وابسته به قابلیت حل آنها در چربی بوده و به ترتیب زیر است:

نیتروژن <   هیدروژن < هلیوم

علائم :

در افراد مختلف تفاوت بوده و ایجاد تحمل نسبت به برخی علائم به دنبال تکرار شرایط پرفشاری محتمل است. جدول زیر اثرات تخدیر ازت را در هنگام تنفس هوا در عمق های مختلف نشان می دهد.

پیشگیری :

الف : عمق غواصی را بر اساس تجربه غواص محدود کنید .

ب: غواصان عمق زیاد باید قبلاً مورد بررسی قرار گیرند . این گاز مانع تخدیر نشده اما غواصان را قادر می سازد که اثرات آن را کنترل کند.

ج : غواص های عمیق ( بیش از 54 متر آب دریا ) بهتر است با استفاده از هلیوم به عنوان سولاژ خنثی صورت پذیرد.

کوکتل سود و لایم :

علت : اگر آب وارد سیستم تنفس مدار بسته یا نیمه بسته شود .با ماده جاذب دی اکسید کربن ( که معمولاً ترکیبی از هیدروکسی کلسیم به همراه مقدار کمی هیدروکسید سدیم می باشد ) ترکیب شده و یک محلول بازی قوی خواهد ساخت که ممکن است باعث سوختگی شیمیایی دهان ،‌صورت ،‌ریه ها و یا معده شود.

پیشگیری :

الف : قبل از غواصی ،‌از نبود هرگونه نشت در دستگاه اطمینان حاصل نمائید .

ب : اگر در طول غاصی ،‌نشت آب مشخص شد . در حداقل زمان ممکن به سطح بیائید.

بار و ترومای ناشی ز فشار ( فشردگی )

علت : بدن عمدتاً از مایعات غیر قابل فشرده شدن تشکیل یافته است ،‌ با این وجود هر ناحیه ای که گاز در آن وجود دارد ( چه در بدن و چه در نزدیکی آن ) می واند به دنبال تغییر حجم گاز برابر قانون بویل ، باعث صدمه به بافت های اطراف گردد «فشردگی » به صدمه ناشی از کاهش حجم گاز در تجهیزات و یا بدن غواص به دنبال افزایش فشار اطلاق می شود . اثر معکوس آن ،‌یا بار و ترومای ناشی از صعود، ‌به دنبال انبساط گاز به وجود می آید.

علامت شایع باروتروما ، درد است . همچنان که حجم گاز با افزایش عمق کاهش می یابد ، درد می واند با خونریزی ناشی از پارگی عروق محتقن همراه باشد . این خونریزی می توانند تا حدی از فشار منفی ایجاد شده بکاهد . در هنگام صعود عکس این حالت حادث شده و باعث کاهش جریان خون می گردد.

پیشگیری :

با انجام مانورهای مختلف می توان از آن پیشگیری کرد وجود گاز در آن ( که قابلیت انعطاف بالایی دارند) معمولاً در زمان گذاشت و برداشت فشار علائمی را ایجاد نخواهد کرد.

نقاط هدف باروتروما :

الف : باروترومای گوش خارجی – گوش معکوس

ب: باروترومای گوش میانی

ج: باروترومای گوش داخلی

د: فشردگی لباس هنگامی ایجاد می شود که هوا در خم لباس محبوس شده و باعث بروز علائم فشردگی بر روی پوست خواهد شد .

ه: فشردگی سینوسی ممکن است به دنبال بروز انسداد در مجاری تخلیه کننده سینوس به بینی حادث شود . این حالت در هنگام نزول باعث بروز درد افزاینده در سینوسهای درگیر خواهد شد . از آنجاکه فشار در سینوسهای مبتلا افزایش می یابد آدم مخاط و خونریزی در حفره سینوس محتمل خواهد بود . اگر مجاری سینوسی در هنگام غواصی بسته شود که این حالت به دنبال تنفس گاز سرد ، باروترومای ناشی از نزول و عوامل دیگر ممکن است . باروترومای سینوس می تواند در خلال صعود غواصی رخ دهد . در این موارد ، درد سینوسش به علت افزایش فشار فیزیکی گاز بر دیواره های سینوس بوده و می تواند تا ساعت ها بعد از غواصی باقی بماند. به طور معمول ، درد با صدای خروج گاز از سینوس ها ، که اکثراًهمراه با ترشح می باشد ، کاهش خواهد یافت .

و:فشردگی ریه (قفسه سینه ) یک حادثه نادر بوده که می تواند در صورت فشرده شدن هوای ریه ها به میزان کم تر از حجم باقی مانده ریوی حادث شود حجم باقی مانده ریوی حدود 25% حجم کل ریه را شامل می شود.

ز : فشردگی کل بدن می تواند در زمانی که غواصی از لباس خشک و کلاهخود استاندارد غواصی استفاده می کند(دستگاه ah3 ) و فشار محیط آب بیشتر از فشار تولید شده در البسه است بوجود آیدقرار گرفتن در عمق های بیشتر از حد استاندارد و نبود یا عدم عملکرد صحیح دریچه های اطمینان تجهیزات یا عدم تهویه مناسب دستگاه تنفسی غواص از جمله به وجود آمدن این حال است .

ح: فشردگی ماسک صورت ، به علت عدم برابر سازی فشار هوای داخل ماسک توسط بازدم از راه بینی حادث می شود که می تواند باعث ادم صورت در ناحیه ای توسط ماسک پوشیده و خونریزی از ملتحمه چشم گردد.

ط:باروترومای دندان ، در زمانی که حجم کوچکی از گاز در دندان خراب یا پرشده قرار دارد و به دنبال تغییرات فشار دچار تغییر حجم می گردد ،‌حادث می شود فشرده شدن این حجم باعث کشیده شدن عصب بافتهای دندان و ایجاد درد خواهد شد . اگر در طول نزول گاز بیشتری به دندان وارد شده و فرصت خروج از آن را پیدا نکند ممکن است دندان در طول صعود دچار شکستگی شود . این حالت در صعود های سریع فرار از زیر سطحی ، مشاهده شده است.

فشردگی گوش خارجی (گوش معکوس )

علت : اگر مجرای خروجی گوش توسط مانعی مثل ماسک ،‌کلاه غواصی تنگ ،‌گوشیهای شنا و یا به دنبال او تیت گوش خارجی مسدود شود ،‌فشار گوش خارجی با فشار محیط برابر سازی نخواهد شد بنابراین در طول نزول ،‌یک مکش نسبی در گوش خارجی و میانی بوجود می آید .

در انجام برابر سازی فشار گوش میانی تعدیل شده و پرده گوش به بیرون رانده می شود.

این جهت خلاف جهتی است که پرده گوش در بارورومای گوش میانی حرکت کرده و بنابراین از اصطلاح «گوشی معکوس» استفاده می شود، اگر این حالت برای بیش از چند دقیقه دوام یابد ،‌صدمه به سلولهای اپی تلیال مجرای گوش خارجی و پرده گوش به همراه ادم و خونریزی محتمل خواهد بود گاهی اوقات تاولهای «دانه انگوری » خونریزی تشکیل شده که می توانند پاره شده و نمای خونریزی از گوش خارجی را به وجود آورند.

پیشگیری :

الف: با کلاه غواصی تنگ اقدام به غواصی نکنید.

ب: از گوشی شنا برای غواصی استفاده نکنید.

ج : در صورت وجود عفونت گوشی خارجی اقدام به غواصی ننمائید.

علائم و نشانه ها :

الف : شروع درد ، شبیه آنچه در باروترومای گوش میانی اتفاق می افتد،‌می باشد.

ب: ممکن است کری انتقالی خفیفی به همراه سرگیجه و تهوع وجود داشته باشد که با کاهش فشار ، بهبود خواهد یافت .

ج: دیواره های گوش خارجی معمولاً متورم و هموراژیک می باشد ممکن است خونریزی از گوش نیز وجود داشته باشد.

د: ممکن است پارگی پرده گوش نیز وجود داشته باشد ، اما نادر است .

باروترومای گوش میانی :

ناتوانی در انجام برابر سازی فشر گوشها ،‌شایع ترین اشکال پزشکی در غواصی می باشد . این حالت هم دردناک و هم بالقوه خطرناک است.

علت:

فشردگی در صورت عدم توانایی در برابر سازی فشار گوش میانی توسط مجرای گوش میانی توسط مجرای حادث می شود . پرده گوش به طور کامل گوش میانی را از گوش خارجی جدا می سازد و در زمان نزول غواصی ، فشار بر روی سطح خارجی پرده افزایش می یابد . برای برقراری تعادل ، فشار سطح داخلی پرده نیز باید افزایش پیدا کند . این کار توسط عبور هوا از طریق مجرای استانس که گلو را به گوش میانی متصل می کند انجام می پذیرد. در تعداد کمی از غواصان ،‌مجرای استانس به صورت دائمی باز بوده و بنابراین رای انجام برابر سازی ، به تلاش ارادی غواص نیاز نخواهد بود . با این وجود برای اکثر غواصان بازکردن مجرای استانس ( که به صورت طبیعی بسته است ) ، نیازمند انجام حرکاتی است . خمیازه کشیدن عمل بلع ، و یا حرکت دادن فک از جمله ین حرکات اند. برخی نیز با انجام مانور والسوا در برابر دهان و بینی بسته به این مهم نائل می شوند.

ب:اگر مجرای استانس مسدود باشد برابر سازی گوشها انجام نخواهد پذیرفت . در طول مرحله اولیه نزول ، حجم هوای کاهش یافته گوش میانی باعث فشرده شدن پرده گوش به داخل می گرددفشر نفی ایجاد شده باعث استاع عروق خونی پرده گوش و گوش میانی شده و نشت و در نهایت پارگی این عروق را به دنبال خواهد داشت اگر پائین رفتن ادامه یابد . آنگاه پرده گوش پاره شده و رابر سازی فشار گوش میانی با محیط صورت پذیرفته و یا خونریزی در گوش میانی به حدی رسیده که با جایگزینی ماع غیر قابل فشردگی ، باعث براب سازی فشار خواهد شد برداشت فشار سریع ( در فرار از زیز سطحی ) می تواند باعث پارگی بدون درد پرده گوش قبل از بروز خونریزی در پرده و یا گوش میانی گردد .

علائم و نشانه ها:

الف : علامت اولیه ، احساس فشار و پری در گوش است .با نزول بیشتر ناراحتی و درد در گوش مبتلا احساس خواهد شد و علائم ممکن است حتی در عمق 1 متری ظاهر شده ،‌اما معمولاً بعد از 7-6 متر نزول در آب بوجود می آیند. اگر درد با انجام مانورهای برابر سازی از ین نرود ،‌مانع از نزول بیشتر خواهد شد . در صورت پارگی پرده گوش بهبود تقریباً آنی می باشد . اگر این امر منجر به ورود آب به گوش میانی گردد.بروز سرگیجه کالریک ( بواسطه عدم تعادل دما بین دو گوش محتمل است . گاهی اوقات یک غواص ممکن است دردی را در طول نزول احساس نکرده اما بعد از غواصی عائمی از بارو ترومای گوش میانی در وی موجود می باشد.

ب: بعد از غواصی ، علائم باقی مانده شامل درد ، احساس پری در گوش و یا کاهش شنوائی انتقالی خفیف و گذرا در تمام فرکانسها می باشند.درصد کمی از موارد ،‌ترشح خونی به گلو وارد شده که می تواند در دهان و یا بینی مشهود باشد.

ج:گوشها باید با اتوسکوپ و توسط پزشک غواصی مورد بررسی قرار گیرد ، 6 درجه از بارو ترومای گوش میانی توصیف شده است .

درجه 5 : علائم درد به همراه نمای اتوسکوپیک طبیعی

درجه I : قرمزی منتشر و به داخل فشرده شدن پرده گوش

درجهII : تغییرات درجه I به همراه خونریزی مختصر در پرده گوش

درجه III : تغییرات درجه I به همراه خونریزی واضح در پرده گوش

درجه IV : پرده گوش تیره و بیرون زده ناشی از خون آزاد در گوش میانی ،‌ممکن است سطح مایع مشخص باشد.

درجه V: خونریزی آزاد به گوش میانی به همراه پارگی پرده گوش ،‌خون ممکن است در درون کانال گوش موجود بوده و یا از آن نشاْت گرفته باشد.

د: کاهش شنوائی انتقالی در فرم های شدیدتر فشردگی گوش ممکن است اما به ندرت بیش از db20 خواهد بود . این کاهش شنوائی معمولاً گذرا بوده و بعد از 2-1 روز به حالت طبیعی باز خواهد گشت .

در صورت باقی ماندن و یا بیشتر از db20 بودن این کاهش ،‌احتمال بروز اختلال در استخوانچه ها و یا باروترومای گوش داخلی باید در نظر گرفته شود . احتمال اختلال در استخوانچه های گوش در صورت بروز پارگی در قسمت فوقانی – خلفی پرده گوشی بیشتر است .

پیشگیری :

الف: در صورت سرما خوردگی و یا احتقان بینی از انجام غواصی پرهیز کنید. چرا که احتمال انسداد مجرای استانس ،‌در این حالتها بیشتر است . غواصی که در سطح قادر به انجام برابرسازی فشار گوشها نمی باشد نباید غواصی کند.

ب: انجام برابر سازی باید توسط خمیازه کشیدن ،‌حرکات فک به بالا و پائین و یا انجام مانور والسالوا – به ارامی – صورت پذیرد.هرگز از مانور والسالوا با فشار زیاد برای برابر سازی فشار گوش استفاده نمائید ، چرا که یکی از اثرات انجام مانور با فشار بالا، ترکیب فشار افزایش یافته داخل مغزی که به گوش داخلی نیز منتقل می شود به همراه فشار کاهش یافته گوش میانی ، می تواند باعث پارگی دریچه(و گاهی اوقات دریچه بیضی ) گردد.

ج: در هنگام نزول ، با انجام برابر سازی متناوب ، از کاهش فشار گوش میانی ممانعت به عمل آورید در صورت ایجاد اختلاف فشار زیاد ،‌مجرای استنانس کلاسپه شده و تلاش برای برابر سازی ،‌بی نتیجه خواهد بود.اگر هنگام نزول در برابر سازی اشکالی ایجاد شد ،‌صعود کرده و مجدداً برابر سازی را انجام دهید به این امر اصرار نداشته و در صورت عدم توفیق ،‌از ادمه غواصی پرهیز نمائید . از همه مهمتر به پائین رفتن ادامه ندهید.

د: باز شدن مجرای استاش در وضعیت معکوس بدن مشکل تر بوده ( مثل زمانی که غواصی رو به پائین شنا و در صورتی که پاهای غواص در پائین بدن باشد (نزول با پا )  ساده تر خواهد بود.

فلج عصب صورتی ناشی از باروتروما:

در تعداد محدودی از افراد ، عصب صورتی ، در معرض فشار گوش میانی ، در مسیر عصب به استخوان تمپورال قرار خواهد گرفت . اگر گوش میانی در هنگام صعود تحت فشار قرار گیرد ( به علت ناتوانی مجرای استانس در برابر سازی فشار ) خون رسانی به عصب صورت مورد فشار واقع شده منجر به ایسکمی عصب خواهد شد . معمولاً به 30-10 دقیقه فشار برای بروز علائم نیاز است . در طول این مدت ، ممکن است سرگیجه و تهوع موجود باشند.علائم این سندرم به صورت فلج یک طرفه عصب صورتی ظاهر می شود.زمانی که علائم به فاصله کوتاهی از سطح آمدن غواص ظاهر می شوند، ممکن است افتراق این وضعیت از بیماری برداشت فشار مشکل باشد در صورت برابر شدن فشار گوش میانی ،عملکرد عصب ظرف 10 دقیقه تا 2 ساعت به میزان طبیعی خود باز خواهد گشت .

باروترومای گوش داخلی:

علت : همانند آنچه در مورد سرما خوردگی غواصی و ترکیب فشردگی گوش میانی و انجام انور والسالوا با فشار زیاد می تواند به پارگی دریچه گردد .یا ( با احتمال بسیار کم تر )‌دریچه بیضی گردد. این حالت تحت عنوان باروترومای گوش داخلی شناخته می شود. در پارگی دریچه گرد مایع پری لنف به فضای گوش میانی نشت کرده که به آن فستیوال پری لنف نیز گفته می شود.

پیشگیری :

همانند باروترومای گوش میانی می باشد .

علائم و نشانه ها :

بارو ترومای گوش داخلی معمولاً‌با شروع ناگانی سرگیجه آغاز شده که ممکن است با وزوز گوش نیستاگموس ،‌کاهش شنوائی ،‌تهوع و یا استفراغ همراه باشد . با این حال ، اگر پارگی دریچه گرد کوچک باشد نشت مایع برای ایجاد علائم محتاج زمان بوده و بنابراین ممکن است شروع علائم برای چند ساعت تا چند روز به تاخیر افتد . پارگی دریچه در زمان نزول شایع تر بوده و می تواند به دنبال انجام مانور والسالوای شدید حادث شود . برخلاف سرگیجه ناشی از تغییرات فشار یا می تواند به دنبال انجام مانور والسالوای شدید حادث شود برخلاف سرگیجه ناشی از تغییرات فشار یا کالریک ، علائم سرگیجه ناشی از بارو ترومای گوش داخلی گذرا نمی باشد . همیشه باروترومای گوش داخلی را در غواصی که با کاهش شدید شنوائی و بدون علائم باروترومای گوش میانی مراجعه کرده است ، در نظر داشته باشید.

الف : کاهش شوایی ممکن است کاهش شنوائی انتقالی به همراه باروترومای گوش میانی موجود باشد باروترومای گوش دالی همچنین قادر به ایجاد کری حسی –عصبی است .

سرگیجه کالریک :

به طور معمول ، غوطه وری باعث ورود آب به مجاری خارجی هر دو گوش به صورت همزمان می گردد. در نتیجه سیستم وستیبول و سیتورلار در گوش داخلی هر طرف به یک اندازه خنک خواهد شد . با این وجود اگر یک گوش به صورت کامل و یا نسبی توسط کلاه غواصی تنگ و یا واکسی پر شده باشده ، سرد شدن دو گوش به شکل یکسان انجام نمی پذیرد تحریک نامساوی همچنین می تواند به دنبال پاره شدن یک پرده گوش حادث شود . تحت این شرایط یک احساس سرگیجه شدید عارض خواهد شد همانند سرگیجه آلژنو باریک ، علائم در صورتی که سر غواص رو به پائین باشد . شدت بیشتری خواهد داشت .در وضعیتی که سر بالا قرار گیرد ، علائم به تدریج از بین خواهد رفت .

اوتیت گوش خارجی (گوش شناور )

علت : غوطه وری مداوم در آب باعث صدمه به پوست مجرای گوش خارجی شده و این امر به رشد باکتری ها و قارچهایی که به طور معمول در محل وجود دارند می انجامد . این حالت در غواصی اشباع بسیار شایع بوده ، اگر چه هر نوع غوطه وری متناوب و مکرر در آب نیز می تواند باعث اوتیت گوش خارجی گردد . تجمع سرومن (واکس گوش ) در مجرای خارجی گوش نیز به عنوان فاکتور مساعد کننده بروز بیماری محسوب می شود.

پیشگیری :

الف : از این حالت می توان به طور کامل پیشگیری کرد.

ب: محلول استات آلومینیوم 7% در صورت استفاده بعد از هر غواصی ، مانع از بروز عفونت خواهد شد . این محلول باکتریواستاتیک می باشد.سه یا چهار قطره در هر گوش ریخته شده و برای حداقل 5 دقیقه داشته شود.

ج:در طول غواصی های مکرر باید حداقل هر روز صبح و شب بعد از هر غواصی و یا استحمام ، از قطره استفاده شود.

علائم و نشانه ها :

الف : خارش و یا احساس خیسی در گوش مبتلا که می تواند به دنبال تورم و التهاب گوش خارجی به درد شدید موضعی تبدیل شود . ممکن است ترشح بدبو و کرم مانندی از گوش موجود باشد.

ب: تورم غدد لنفاوی گردن ، که می تواند باعث درد در هنگام حرکت فک گردد.

نزدیک به غرق شدگی :

علت : غرق شدگی به معنای خفگی در اثر غوطه ور شدن در مایع است .این حالت شایع ترین علت مرگ و میر در غواصی می باشد. علی رغم مجهز بودن به تجهیزات و تجربه زیاد ، غواصان در خطر غرق شدگی ناشی از تصادفات ، ترس ، فعالیت بیش از حد و یا تاثیرات سرما می باشند.اگر غواصی بی هوش شود احتمال غرق شدن افزایش خواهد یافت . نزدیک به غرق شدگی near drowning به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فرد حداقل به صورت موقتی از خطر غرق شدگی نجات یابند.

علائم و نشانه ها:

الف : از دست دادن هوشیاری

ب: در اکثر مواقع بدن به رنگ کبود آبی در می آید.

ج : کف اطراف دهان و بینی

د: وجود شن و ماسه و گیاهان دریایی در بینی ، دهان و گلو

ه : در 15-10% موارد به علت اسپاسم حنجره آب وارد ریه نخواهد شد.

جدول علائم ونشانه ها با کنترل درجه دمای مرکزی (ْC)

جدول خلاصه بیماری های شایع غواصی:

در این جدول بیماری های همراه غواصی نشان داده شده است این جدول یک معیار کلی برای موقعیتهای مختلف غواصی در مراحل مختلف غواصی می باشد . مهمترین تشخیص برای هر مرحله با علامت +++ نشان داده شده است .

جدول به دو بخش تقسیم شده موقعیتهایی که بالای خط ضخیم قرار دارند در اکثر غواصها محتمل بوده در حالی که موقعیتهای زیر خط ضخیم ، فقط باسیستم های مدار بسته محتمل اند تخدیر ازت در صورت تنفس گاز هلیوم اکسیژن رخ نخواهد داد.

- /  +  با احتمال

  + کم  محتمل

++ تشخیص احتمالی                             + + +: محتمل ترین تشخیص برای این مرحله از غوص

تهیه و تنظیم: حسین بیکی-رضا حاجیلری

منبع: کتاب فوریت های غواصی تالیف دکتر رامین معصومی

• بعدی