کارگاها و شیوه حرکت در غار

تعریف کارگاه:

به مطمئن ترین نقطه اتکاء که بیشترین قابلیت تحمل فشار و ضربه را دارد، کارگاه گویند.

در ایجاد یک کارگاه باید به این مورد توجه نمود که کارگاه تا حد امکان در جهت و راستا نیروی وارده قرار گیرد. فاصله ابزار تشکیل دهنده کارگاه نسبت به هم باید طوری باشد که هر چقدر زاویه مرکز ثقل بلوک کارگاه بالاتر از 90 درجه باشد، حداکثر فشار و نیرو به ابزارهای دو طرف وارد می شود ولی بر عکس هر چقدر زاویه مرکزی بین دو بازوی مقاوم بلوک کارگاه کوچکتر از 60 درجه باشد نیروی وارده به ابزار کمتر می باشد. تا جایی که در یک زاویه 120 معادل 100% فشار به هر یک از بازوهای کارگاه منتقل می شود. و خطر کنده شدن وجود دارد. و در یک کارگاه با زاویه 30 درجه معادل 50% نیرو به دو طرف بازوها وارد می شود.

نواع کارگاه از لحاظ ساختار :

• طبیعی • مصنوعی • مرکب
کارگاه طبیعی :

کارگاهی است که با استفاده از عوارض طبیعی محل فعالیت، بر پا می شود. در این کارگاه بسته به نوع مسیر و جهت صعود، از طناب ها یا تسمه های مختلف استفاده می گردد. در استفاده از کارگاه طبیعی، جهت صعود را در نظر بگیرید زیرا اکثر کارگاه های طبیعی به خصوص آنهایی که با بستن تسمه یا طنابچه به دور منقار سنگی به وجود می آیند، یک طرفه هستند. و به انواع منقار سنگی – بلوک سنگی و حفره سنگی می باشد و باید دقت شود تسمه کارگاه بر روی لبه های تیز سنگ قرار نگیرد.

کارگاه مصنوعی :

کارگاهی است که با قرار دادن میخ و یا ابزار دیگر در شکاف سنگ ها ایجاد می گردد. این کارگاه ازلحاظ نقطه اتکا دارای دو نوع اساسی است.

• کارگاه با دو نقطه اتکاء • کارگاه با سه نقطه اتکاء

توجه :

هر کارگاه مصنوعی حداقل باید دارای دو نقطه اتکاء باشد تا در صورت در رفتن و یا شکستن یکی از نقطه ها کل کارگاه حمایت از بین نرود.

کارگاه مرکب (ترکیبی) :

کارگاهی است که با استفاده از عوارض طبیعی و ابزار مصنوعی توأمان برقرار می شود.

کارگاه ها از نظر حالت استقرار در آن به سه دسته تقسیم می شوند:

1. کارگاه راحت: کارگاه بر روی یک سکو تعبیه شده و حمایت چی می تواند براحتی در آن نشسته یا بایستد. 2. کارگاه نیم راحت: حمایت چی می تواند یک پا یا بخشی از بدن خود را به اطراف کارگاه تکیه بدهد. 3. کارگاه معلق: حمایت چی کاملا در هوا معلق است یا تمام وزن او بر روی کارگاه منتقل شده و جا پایی ندارد.

نکته : برای اتصال طناب به کارگاه حتما از کارابین پیچ استفاده نمائید.

کارگاه ها بنا به حالت بکار گیری و نوع تقسیم بر روی نقطه ثقل آن ها نیز به دو دسته دینامیک و استاتیک تقسیم می شوند.

در کارگاه های دینامیک با تغییر جهت نیرو، بار وارد شده بر نقاط اتکا به تناسب تقسیم می شود ولی در کارگاه های استاتیک چنانچه جهت نیروی وارد شده به کارگاه تغییر یابد نیروی وارده به نقاط اتکا تقسیم نمی شود. بعضی مواقع نیز به جهت افزایش ضریب ایمنی طول بازو های کارگاه دینامیک با زدن گره ای محدود می شود.

فرود در غار

ابزار Simple :

پر استفاده ترین ابزار فرود در غار می باشد . این وسیله فرود دارای فرق اساسی با ابزار Stop است، بجای یادامکهای ثابت در Stop در این وسیله از قرقره های گردان و متحرک استفاده شده که در سرعت فرود نقش به سزایی دارد. در این ابزار هیچ گونه قفل اتوماتیکی وجود ندارد که این خود باعث می شود در صورت استفاده از این وسیله نهایت دقت را در فرودها به کار بریم ، البته همیشه یک Backup توسط شانت جهت خود حمایت بر روی سیستم فرود سوار می نماییم. در فرود های غارنوردی همیشه شانت را در بالای ابزار فرود به طناب وصل می کنیم. شانت به واسطه یکی از دم گاوی ها (معمولا دم گاوی بلند تر) به هارنس غارنورد متصل می شود. جهت انداختن طناب در این ابزار و انجام فرود به روش زیر عمل می نماییم : 1) نخست خود حمایت شانت به طناب متصل می گردد. 2) پلاک متحرک ابزار را با چرخش در جهت عقربه های ساعت باز می کنیم. 3) طناب را با توجه به راهنمایی های موجود بر روی ابزار ، به آن متصل می نماییم. 4) پلاک رویی را در جهت عکس عقربه های ساعت می چرخانیم تا اینکه زبان متحرک زیر پلاک از کارابین عبور کند و قفل گردد. 5) استیل فرود را گرفته و توسط دست راست ادامه خروجی طناب را گرفته و در پایین بدن نگه می داریم و اجازه می دهیم طناب از بین دست ما سر بخورد. با دست دیگر بدنه شانت را گرفته و اقدام به فرود می کنیم.

ایجاد اصطکاک:

در زمانی که نیاز باشد که با سرعت کمتری فرود برویم لازم است توسط اضافه کردن یک کارابین به کارابین مشترک مایلن صندلی و عبور دادن طناب از آن موجب تغییر جهت پیدا کردن طناب شده و سرعت فرود را کم می نماییم، و با این کار اصطکاک بیشتری در طناب ایجاد می کنیم.

قفل :

گاهی در زمان فرود لازم است دستهایمان آزاد باشد جهت این کار :

1 – ابتدا ادامه طناب فرود را از محل بین سیمپل و طناب بالایی رد می کنیم.

2- ادامه طناب را حلقه کرده و از داخل کارابین سیمپل عبور می دهیم.

 3- سپس حلقه مذکور را به دور بدنه اصلی می اندازیم 3- ادامه طناب فرود را می کشیم به نحوی که کاملاً طناب در بین استاپ و طناب بالایی لاخ گردد.

بازبینی :

1 – به خوردگی قطعات توجه گردد، به خصوص به غلتکها (قرقره ها)

2- قطعات را هر چند وقت یکبار آچار کشی و روغن کاری نمایید (روغن چرخ در حد 2 تا 3 قطره)

3- قطر طناب جهت فرود و کار mm11-9 4- قطعات را از وجود گل و رسوبات در حین و بعد از برنامه کاملاً پاکسازی نمایید.

توجه:

جهت تسهیل در فرود برای جلوگیری از صدمه دیدن و گره خوردن طناب در داخل ساک غارنوردی حلقه نماییم که نخست: انتهای طناب حتماً باید یک گره زده شود. سپس ساک را توسط یک اسلینگ بلند به کارابین ابزار فرود متصل می نماییم، به هر متراژ که فرود رویم طناب مصرفی از ساک خارج می شود.
نکته:

لازم است در محل سایش و یا برخورد طناب با لبه های سنگ با قرار دادن میانی (Rebelay) از خطر پارگی طناب جلوگیری بعمل می آید.

طریقه کار کردن با نردبانهای طنابی یا کابلی

برای بالا آمدن از چاه یا تالارها دو روش معمول است:

1- در حالت تعلیق در هوا

2- در حالت تماس با دیواره ها

1- در حالت معلق در هوا :

باید از همان ابتدا برای صعود یک دست و یک پای خود را به سمت جلو نردبان و دست و پای دیگر را در پشت نردبان قرار داد در این حالت بدن از دو طرف به طور مساوی به نردبان وارد می شود و حالت قائم به نردبان می دهد ولی اگر از دو دست و دو پا در یک طرف استفاده شود حتی نمی توان مقدار کمی هم بالا رفت. در تمام مرحله صعود باید این حالت رعایت شود برای راحتی صعود کننده در صورت امکان نفرات پایین می توانند با کشیدن نردبان صعود را برای نفر پیشگام آسان نمایند. صعود باید به آرامی و با دقت انجام شود و از تلاشهای عجولانه و تند خودداری شود برای راحتی بیشتر باید سعی کرد برای بالا رفتن از پله ها بجای دستها از قدرت پاها استفاده شود.

2- در حالت تماس با دیوارها :

باید دو دست و پاها در یک طرف نردبان باشد و فقط این نکته رعایت شود که پاها باید رد قسمت جلو پاشنه کفش در جایی که گودی پا قرار دارد روی پله باشد تا با این عمل پله از دیوار جدا شود تا دستها بتوانند آن را بگیرند ولی در این حالت باید بسیار مواظب دستها بود تا در زیر سنگینی بدن بین پله ها و دیوار به دام نیفتاده و آسیب نبینند. اگر طرز صحیح قرار گرفتن پا در روی پله به قدت و آرامی رعایت شود احتمال این خطر بسیار کم خواهد بود ولی اگر نوک کفش در روی پله ها قرار گیرد در ضمن بالا رفتن هم امکان لغزیدن پاها و هم آسیب دیدن دستها بین پله و دیوار وجود خواهد داشت. اگر زمانی در یک محل هر دو حالت مذکور وجود داشته باشند باید بلافاصله بدن را با هر یک از دو حالت سازگار در مواقع صعود از یک چاه کلاهکی در زمان رسیدن به لبه کلاهک باید آهسته و بادقت عمل کرد و بسیار مواظب انگشتان بود و سعی کرد از لبه پله ها استفاده شود زیرا بارها دیده شده است که در این لحظات دستهای غار نورد زیر پله مانده و آسیب دیده است. در صورت نبودن کسی در بالای چاه جهت حمایت لازم همیشه نفر اول صعودکننده می تواند از یومار و طناب آویزان فرود در حین بالا رفتن از نردبان خود را حمایت کرده و با رسیدن به بالای چاه خود را آماده حمایت نفر بعدی نماید.

تذکر :

همیشه در موقع فرود و یا صعود یکی از نفرات پیشتاز که از نظر فیزیک بدنی و مسایل فنی ایده آل بوده اقدام به این کار می نماید.

حالتهای عبور از دهلیزها به زبان تصویر :

همراه داشتن کوله روی دوش در معابر نیم خیز
در معابر نیم خیز که زیاد باریک نباشند می توان کوله را در جلو هل داد
پا مرغی در معابر کوچک
در معابر خیلی باریک کلاه و مخزن چراغ در جلو حمل می شوند.
خزیدن در معابر
هل دادن کوله در جلوی غارنورد در معابر نیم خیز
حمل کوله بر روی یک شانه ی غارنورد در معابر
حمل کوله در جلو ی غارنورد به منظور استراحت دست بازو
حرکت در شکاف ها (به پهلو)
حرکت در شکاف ها (به پهلو)
حرکت در شکاف ها (به پهلو)

عبور از تنوره ها :

تنوره ها شکافهایی هستند که غار نورد می تواند بدن خود را به صورت عمودی به درون آن وارد کرده و پیشروی کند سه روش عمده برای صعود از تنوره ها وجود دارد:
1- سینه خیز:

در تنوره های بسیار باریک ممکن است لازم باشد غارنورد خود را با فشار در تنوره ها جاد دهد و سپس به کمک دستها به طرف بالا بخزد در این حالت کمک گرفتن از فشار پاها بسیار ضروری است.

2- تلاش دو طرفه:

چنانچه عرض تنوره حدود 60 سانتی متر باشد به کمک پشت کف دست و کف پاها می توان پاها یا زانو را به یک طرف تنوره و پشت را به طرف دیگر تنوره تکیه داد و در این حالت بدن به صورت گره واحدی در خواهد آمد برای رفتن باید با یک پا به دیوار پشتی و با پای دیگر به دیوار روبرو فشار آورد بدیهی است که دستها نیز به کمک پای عقبی به طرف پایین فشار وارد خواهد کرد.

3- صعود ضربدری توسط پاها و دستها:

این آسانترین روش بالا رفتن از تنوره است ولی لازمه آن وجود گیره های مناسب و برای هر دو طرف تنوره می باشد برای شروع باید رو به طرف تنوره ایستاد و بر هر دیواره آن یک دست و یک پا را محکم قرار داد و به آرامی شروع به بالا رفتن و با حرکت در جهت افقی کرد.

 

در غارنوردی مهمترین مرحله آن، مرحله برگشت است در اینجا آسان ترین روش های صعود با به کارگیری وسایل جدید توضیح داده می شود.

صعود توسط کرول :

عملکرد:

کرول در صعودهایی میمونی نقش اصلی را در زنجیره عملیات صعود بعهده دارد. بدین ترتیب که به نوعی حلقه ارتباطی مابین سینه صندلی غارنورد و صندلی به شمار می آید. بعنوان مثال: بعد از تثبیت موقعیت در ابتدایی مسیر جهت صعود آماده می شویم.

1 – صندلی صعود را می پوشیم و توجه به قلابهای رگلاژ را از یاد نمی بریم و تمام اتصالات را چک می کنیم.

2- بند حمایت مخصوص کرول(torse) و یا یک سینه صندلی مخصوص (Harness) جهت تثبیت وضعیت کرول به تن می کنیم.

3- کرول را به نحوی که قسمت ضامن آن در سمت راست بدن قرار دارد را در جلو و حدود ناف (که مرکز ثقل بدن به شمار می آید) از روی به رو قرار می دهیم و آن را توسط سوراخ فوقانی به وسیله طنابچه (در سینه صندلی های مخصوص از تسمه خود سینه صندلی استفاده می شود) به سینه صندلی وصل می کنیم.

4- کرول را به کارابین مایلن هارنس ویژه غار نوردی وصل می کنیم.

توجه: کارابین را به حلقه بزرگ صندلی که جهت فرود از آن استفاده می گردد وصل می کنیم.

در قسمت بالای کرول یک سوراخ بیضی شکل وجود دارد که می بایست تسمه سینه را از آن عبور داده به نحوی که آنقدر کشیده باشد که کرول کاملاً محکم و چسبیده به سینه قرار بگیرد و تحت فشار از دو طرف صندلی و سینه واقع گردیده و نتوانیم کاملاً به حالت ایستاده قرار گیریم.
5- بعد از مقدمات یاد شده فک کرول را باز می کنیم و طناب صعود را داخل قسمت ناودانی شکل قرار می دهیم و سپس فک را کاملاً بر می گردانیم. به حالت اول Lock در این حالت خارهای فک متحرک کرول با طناب درگیر می باشد.

6 –دم گاوی بلند را به یومار متصل می نماییم.
7- یومار دست را بالای کرول متصل می نماییم و تسمه حلقه رکاب را در پا جای می دهیم با بلند شدن بر روی تسمه پا طناب از داخل فک متحرک کرول در جهت پایین حرکت می کند و کرول در جهت پایین حرکت می کند و کرول از نقطه قبلی بالاتر واقع می شود. با انتهای کورس پیموده شده یومار می توانیم فشار را بر روی کرول سینه منتقل می نماییم و بر روی آن بنشینیم و این کار را تا پایان صعود به صورت یکی در میان بین کرول و یومار تکرار می کنیم.

نکته:

1 – باید کرول تا جایی که ممکن است مابین سینه و صندلی در حالت فیکس بر روی سینه قرار بگیرد.

2- رکابها و یا حلقه پا در حالت ایستاده به اندازه هایی باشد که یومار در بالای کرول و یا همان یومار سینه قرار بگیرد.

3- به هیچ عنوان در حالت صعود به ضامن یومار و یا کرول دست نزنید

. 4- در حالتی که مجبور هستید طوری صعود نمایید که مسافتی را به شکل تراورس با کرول طی کنید توجه داشته باشید باید از شکست طناب داخل فک کرول جلوگیری بعمل آورید. برای این منظور با قرار دادن یک پا در زیر کرول و روی طناب می توانیم این مشکل را حل کنیم.

5- در تمامی اتصالات از کارابینهای پیچ دار استفاده گردد.

6- قطر طناب مجاز کرول و یومار mm 13-8

• قبلی
• بعدی