این غار زمانی خالی از آب بوده است؛
در همان زمان، حاصل هزاران سال تراوش آب به داخل غار و رسوب گذاری، تشکیل غارنهشته هایی مثل استالاکتیت ها و استالاگمیت های موجود در عکس بوده است.
اما طی یک پدیده که به احتمال زیاد اتمام دوران یخبندان و افزایش سطح آبهای زمین بوده است، این غارها که در نزدیکی دریاها شکل گرفته و مسیرهایی منتهی به دریا هم دارند مملو از آب شده اند.
بخشی از آب داخل آنها که نزدیک به خشکی ها است از آب شیرین حاصل از بارندگی ها پر شده و بخشی دیگر هم آب شور دریاها است. میزان بارندگی سالیانه این منطقه زیاد بوده به همین خاطر هم آب شیرین نزولات جوی اجازه پیشروی آب شور دریا به تمام غارها را نمی دهد.
درست در نقطه ای که مرز بین آب شور و شیرین است به دلیل سنگینی بیشتر، آب شور به زیر آب شیرین رفته که می شود خطی مشابه خط سطح آب در آن دید که به احتمال به دلیل تفاوت بین مقدار شکست نور در دو آب مذکور است.
این خطای دید خطری برای غواصان غار تازه کار که با این پدیده آشنا نیستند محسوب می شود، زیرا با رسیدن به این محل و تصور وجود فضای خالی بالای آب شور احتمال دارد حوس تنفس هوا را داشته باشند و عمل خطرناک انجام دهند.
ضمن اینکه به خاطر غلظت متفاوت این دو آب غواص مربوط باید ترکیب متفاوتی از هوای داخل کپسول را با خود حمل کرده باشد تا بتواند در هر دو نوع آب به غواصی بپردازد.
بیشتر این غارها در جنگل های مکزیک شکل گرفته اند و به غارهای زیر آبی مشهورند.
طولانی ترین غار زیر آبی زمین سیستم سک اکتون مکزیک است که طولی حدود 333 کیلومتر دارد و بخش هایی از آن هنوز زیر آب نرفته.
جلال زارعی
