غار قلایچی

بنام خدا

گزارش برنامه پیمایش غار قلایچی و دوکچی

تاریخ برگزاری : 21/6/ 91 الی 25 /06/ 91

تعداد شرکت کنند گان : 11 نفر اصفهان 1 نفر تهران

 منطقه : آذربایجان غربی بوکان روستای قلایچی

مختصات دهانه : N-36' 35' 48.56' E-46' 18' 17.22'

ارتفاع دهانه از سطح دریا : 1750 متر

شرکت کنندگان و مسئولیتها :

سرپرست : احسان ناجی

کمیته فنی : امیر جلوانی 

گزارش نویس : محمد چاوشی

افراد تیم  : هادی مختاریان , یاشار نصری , پیمان رازقی , رضا شاهمرادی , محبوبه شایان , فوژان صادقی , عباس طالبی , آرش نقافی , ابوالفضل جعفری

توضیحات :

غار قلایچی در 12 کیلومتری شمال شرقی شهرستان بوکان و در مجاورت محوطه باستانی قلعه قلایچی یکی از مراکز تمدن مانایی ها قرار گرفته و از دسته غارهای طبیعی به حساب می آید که در اثر نفوذ آب در طبقات آهکی شکل گرفته و از نظر ساختار غار و کلاس غارنوردی می توان آن را از جمله ی غنی ترین وسخت ترین غارهای مکشوف ایران به به شمار آورد. دهانه غار با قطر 8 متر در ارتفاع 1750 متری کوهی به همین نام)قلایچی( قرار دارد. اولین تلاش برای کشف غار قلایچی دقیقا مشخص نیست اما اولین تلاش مکتوب و مستند به سال 1381 بر میگردد . عمق غار تا رسیدن به کف تالار اول 110 متر می باشد که مستلزم فرود بر روی تپه ای 20 متری انباشته شده از سنگ ،فضولات و لاشه ی کبوترانی است که تا عمق 40 متری غار لانه کرده اند.جالب است بدانید که تا شعاع 40 متری دهانه ی غار هیچ سنگی یافت نمی شود و تمامی این سنگ ها را در کف تالار اول می توان یافت. علاوه بر عمق چاه وجود چندین تالار بزرگ و دالان ها،تونل ها،چکنده ها و چکیده ها به جرات می توان گفت که تمامی مشاهداتی که تا کنون در این نوع غارها یافت شده است را می توان به تنهایی در این مجموعه مشاهده کرد. تالار اول به نام تالار کازیوه نام گذاری شده است که کلمه ای کردی و به معنی شروع صبح میباشد که به دلیل سو سوی نور که از بالای چاه دیده میشود این نام بر آن نهاده شده که براستی اسم با مسمائی است. علاوه بر وجود چند ده استلاگمیت واستالاگتیت بزرگ و تونل ها یی که این تونل ها گاه بن بست و گاه به همدیگر مرتبط هستند در قسمت جنوب غربی خود به حوضچه آبی زلال و روان ختم می شود که به دلیل درصد بالای آهک در آن غیر قابل شرب می باشد. دومین تالار عمده غار که در دومین دوره کاوشها کشف شده و در آن زنده یاد مقبل هنرپژوه نیز حضور داشت به نام تالار مقبل نام گذاری گردید که این نام در مراحل بعدی بر روی تالار نهاده شد تا با هر بار حضور در غار , مقبل را در کنار خود احساس و جاودانه نگه داریم که با وجود مرواریدهای کف غار ستون های به هم رسیده و تزئینات آهکی کوچک و بزرگ با اشکال مختلف میتوان تالار دوم را با چند طبقه از صفحات سست و به هم مرتبط یکی از تالارهای منحصر به فرد در نوع خود دانست که دسترسی به تالار مقبل مستلزم فرودی 30 متری بوده که این فرود ما را به ابتدای تالار رهنمایی میکند. با پیگیری و کاوش هایی که در مراحل بعدی برای شناسایی غار صورت گرفت یافتن تالار سوم و چهارم می باشد . تالار سوم که یکی از بزرگترین )و یکی از بزرگترین تالار مکشوف ایران است( تالارهای ایران و قدیمی ترین تالار این مجموعه است و به نام تالار کردستان نام گذاری شد که دریاچه ای نسبتا بزرگ در آن قرار دارد که دریاچه به نام دریاچه خزر نام گذاری گردید. تالار چهارم این مجموعه که به سمت شمال و هم جهت با دهنه غار دوکچی است علاوه بر استالاگمیت ها و راهروها و دالانهای متعدد دو دریاچه آب کوچک را نیز در خود جای داده که این تالار به یاد جان باخته گان طوفان کاترینا تالار کاترینا نام گذاری شد. وجود دریاچه ای زیبا و کم عمق به رنگی روشن با یک را هرو باریک در وسط دریاچه دلیل نام گذاری تالار به نام سیروان بود که نام رودخانه ای عظیم در قلب کردستان است.از دیگر جذابیتهای این غار به ستونهای بلند و متعدد و همچنین چکیده ای که به طرز اعجاب اوری شبیه به کشتی غرق شده تایتانیک است میتوان اشاره کرد که در مرتفع ترین بخش تالار شکل گرفته است. در مرحله شانزدهم کار بر روی غار کمپی به گنجایش 10 نفر برای شب مانی و ادامه کار نقشه برداری واکتشاف در تالار کردستان تعبیه گردید .

متن گزارش :

سه شنبه 21/6/91 ساعت 3 بعد الظهر است اتوبوسی شیک به مقصد ارومیه منتظر ماست 10 نفری که باید بوکان پیاده شویم و ظاهرا این به مذاق راننده زیاد خوش نمی آمد چون کرایه ارومیه بیشتر بود اما در هرصورت به راه افتادیم راه مثل همیشه طولانی است اما با صحبت و چرتهای گاه و بیگاه به پایان میرسد

ساعت 4:40 دقیقه صبح روز چهارشنبه به بوکان میرسیم کنار خیابان با انبوهی از کوله بار میمانیم تا مینی بوسی که از قبل هماهنگ کرده ایم و همچنین یک نفر از بچه های تهران به برسند . تا روستای قلایچی که در 12 کیلومتری شمال شرقی بوکان است راه زیادی نیست اما ما به دلیل گم کردن قسمتی از مسیر در تاریکی شب ساعت 6:30 به آنجا میرسیم روز چهار شنبه 22/6/91 با هماهنگی سرپرست و مشخص کردن تیم ها و بعد از صرف صبحانه در ساعت 10:30 اولین تیم با ماموریت طناب گذاری به سرپرستی پیمان رازقی وارد غار شدند .

در این مسیر طنابهای استفاده شده ) یک حلقه 100 متری , 60 متری , 20 متری بوده است . به ترتیب تمامی بچه ها وارد دهانه غار با 110 متر فرود شدند .تمامی بچه ها بدلیل ایجاد امنیت بالا تر کوله پشتی های خود را بعد از 40 متر فرود در جایگاهی گذاشتند.

ساعت 13 , 8 نفر از بچه ها که به انتهای چاه اول در 110 متری رسیده بودند به طرف بازدید از یک تالار کوچک کنار چاه ورودی به راهنمایی پیمان رازقی رفتند . که شامل سنگهای ریم استون و فلاوستون بود .

ساعت 13:30 تمامی بچه ها به پایین فرود آمده بودند و گرد هم آمدند جهت صرف ناهار , تذکر های لازم از امیر جلوانی داده شد و در ساعت 14 به طرف فرود بعدی به طول 40 متر حرکت کردند . فرودی با سه عدد ریببلی که باید به سمت چپ مایل میشدیم در ساعت 15 در پایین چاه همه بچه ها با هم کمی استراحت کردند و برای حرکت دسته جمعی آماده شدیم . شروع به حرکت کردیم

در مسیر قندیل ها وبلور ها به نحوی نور ها را تجزیه میکردند که گویا رقص حوریان بهشتی بود . میگویند خود غار نورد ها هستند که غار ها را تخریب میکنند ! صدای فریاد بلورها زیر دست و پاهایمان به گوش میرسد با اینکه همگی از یک مسیر که قبلا راه رفته اند حرکت میکنیم ولی چاره ای نیست .به راه ادامه خواهیم داد استلاکتیت ها , استلاکمیت ها , ریم استون ها و تمامی اینها نشانگر میلیونها سالی است که این غار ها در تاریکی خود تنها بسر برده اند. ترانه ای که نجوای حیاط را به گوش ما میرساند . همه بچه ها حس و حال زیبایی دارند .

با پیمایش 45 دقیقه ای به تالاری زیبا رسیدیم که دریاچه خزر را در خود جای داشت .

دراپر و مروارید هایی که نقش انها همه را مجذوب خود می کند . در ساعت 4:40 بوسیله یک دست به طناب و صعود 1 متری ویک فرود 5 متری وارد تالار سیروان میشویم . بعد از ان وسائل را در گوشه ای گذاشته به گشت و گذار در دالان ها و تالار های اطراف پرداخته که تا ساعت 18:45 زمان برد در این زمان دو تن از بچه های بوکان به ما پیوستند و در ساعت 19:21کنار دریاچه خزر منتظر 4 تن از بچه ها بودیم . که گرد هم جمع شویم .

در این زمان گروه به دودسته تقسیم شد یکی به سر پرستی اقای امیر جلوانی ( 6 نفر )و دیگری احسان ناجی ( 8 نفر )گرو ه اول به طرف تالار کاترینا روانه شدند و گروه دوم به طرف بالا و در ساعت 19:45اولین شخص شروع به یومار کشی کرد در ساعت 20:18 به پایین دهانه غار به ارتفاع 110 متر رسیدیم و بچه ها شروع به یومار کشی کردند . بعد از سوار شدن چهار نفر از بچه ها روی طناب تیم شماره 2 هم به ما رسیدند و به هم ملحق شدیم در حین بالا رفتن از چاه خفاشها کنار ما بالا می آیند و دسته دسته از غار خارج میشوند در پایان اقای رضا شاه مرادی نفر آخر بعد از جمع آوری طناب در ساعت 22 دقیقه بامداد به ما ملحق شد . در این میان با تشکر از بچه ها بوسیله سیستم بالا کشی که اقای جلوانی ان را پیاده کردند کوله پشتی های بچه ها به بالا کشیده شد . در ساعت 1:15 دقیقه بامداد همه بچه ها بخواب ارامی فرو رفته بودند . نجوای باد به گوش میرسد و چراغانی شهر پیداست و سکوت و دیگر هیچ ......

پنجشنبه 23/6/91

صبح راس ساعت 8 بیدار باش زده شد در همین هین نفر دوم بچه های تهران آرش نقافی به ما اضافه شدبا هماهنگی که سرپرست از قبل انجام داده بود بطری آب تهیه کرده بود که با کمک بچه ها به بالا منتقل شد. امروز اولین تیم شامل 3 نفر با سرپرستی پیمان رازقی در ساعت 10:40صبح با اولین فرود محمد چاوشی شروع شد .در میان راه اقای رازقی به بالای هر کدام از ریبلی ها رسیده و راهنمایی های لازم را به بچه ها می اموخت . در ساعت 11:52 بچه ها به تیم های 5 نفره به سرپرستی پیمان رازقی و تیم 8 نفره امیر جلوانی تقسیم شدند . تیم اول با رسیدن هادی مختاریان شروع به حرکت در تالاری برای اکتشاف های بیشتر و پیمایش ان رفتند و تیم بعدی به بازدید از تالار کاترینا . تیم اول به اکتشاف چاه 20 متری 1 دالان و 1 تالار مخفی منجر شد . جهت همفکری با سرپرست برنامه آقای ناجی بدلیل کسب اجازه برای ورود به تالار کشف شده تیم اول به بالا برگشته در همین حین با گفتگویی که بین بچه ها صورت گرفت متوجه شدیم که نقشه طراحی شده نقص هایی دارد . به تالار ابتدایی آمده و به پائین چاه 40 متری یا همان دومین چاه رفته که در انجا با 4 تن از بچه های تبریز مواجه شدیم که به تعویض رل های چاه می پرداختند . به چه سرعت رل کوبی میکردند هر رل 5 ثانیه.!!!!! از انها گذر کردیم باز بچه ها را در پایین چاه دیدیم و به هم ملحق شدیم و جهت صرف ناهار به طرف کمپ کاترینا راهی شدیم .3 تن از بچه ها از تیم جدا شدند و به بالا برگشتند وبقیه تیم به تالار کاترینا رفته و از زیبایی های آن لذت بردند بعد از ان به طرف بیرون از غار راهی شدند . در این تالار بچه ها 2 فرود 20 متری پشت سر گذاشته که باز هم به صورت اکتشافی بوده و در نقشه موجود نمی باشد در این روز در میانه راه تالار کاترینا ودریاچه خزر اکتشافاتی شامل یک دودکش 10 متری و یک دالان بزرگ انجام شدکه تمامی گروه از ان بازدید کردند. در ساعت 21:0 اولین شخص پیمان رازقی به بالای دهانه غار رسیده در حالی که تمامی کارابین های طناب ریخته شده توسط گروه اصفهان را جمع اوری کرده و ما بقی بچه ها بوسیله طناب بچه های اردبیل بالا می ایند . در ساعت 45 دقیقه بامداد اخرین شخص به بالای دهانه غار رسیده و تمامی بچه ها در 02 دقیقه بامداد به خواب رفتند

 24/6/91

گزارش برنامه پیمایش دوکچی

منطقه : آذربایجان غربی بوکان روستای دوکچی

E :4618 14.56 n:36 36-01.147 موقعیت جغرافیائی

ارتفاع دهانه از سطح دریا : 2516 متر

تعداد شرکت کنند گان : 11 نفر اصفهان 2 نفر تهران

توضیحات :

میلیون ها سال پیش چشمه های ماگمایی از اعماق زمین در مسیر درزها وشکستگی های موجود در پوسته کوه قلایچی که غار دوکچی درون آن قرار دارد نفوذ کرده و با اسید کربنیک همراه خود در فرایندی بلند مدت سنگ های آهک کارستی غار کنونی را در خود حل کرده وفضای کنونی غار را تشکیل داده است . غار دوکچی یکی از زیبا ترین غارهای ایران در 14 کیلو متری شمال شرقی شهرستان بوکان می باشد .غار دوکچی از غارهای نمونه و بی مانند ایران است . نمونه از جهت وجود انواع چکننده چکیده ستون آبشار سنگ ودیوارهای غارسنگ ساخته بی مانند به سبب وجود دو چکیده غول پیکر به ارتفاع 12 متر وقطر 6متر که همانند دونگهبان اقتدار خود را به هر بیننده ای نشان می دهند . غار دوکچی به دلیل داشتن دو چاه به طول 11 و 20 متر در اول ورودی غار نسبتا" فنی به شمار می رود . نام گذاری غار : کوه قلایچی بخشی از زنجیره کوه کلتگه در اطراف شهرستان بوکان بوده که در میان روستای قلایچی و روستای دوکچی قرار دارد . در دامنه غربی این کوه روستای دوکچی قرار دارد و نام غار هم برگرفته از همین روستا می باشد . ساختار غار : غار از نوع غارهای عمودی افقی بوده ، پهنای غار بعد از فرود چاه اول بسیار تنگ وسقف ان کوتاه می باشد که پس از طی مسیری در حدود 30 متر باشیبی تند ولغزنده به بالای چاه شماره دو میرسد بعد از فرود از چاه وارد منطقه باز و وسیع دیگری میشویم که تالار اصلی غار میباشد در این تالار دو چکیده بزرگ در کنار هم قرار دارند که زیبای وارتفاع انها چشم هر بینده ای را مجذوب خود می کند . چاه اول غار به وسیله سه عدد رول به صورت اس ار تی رول کوبی شده دو رول اول به دلیل تاقچه کوچکی که در ورودی آن قرار دارد به فاصله یک متر از هم و رول بعدی در فاصله پنج متری کوبیده شده چاه دوم نیز چهار رول دارد که دورول بروی سنگی نصبتا" بزرگ که بر روی ورودی چاه قرار گرفته زده شده ودو رول دیگر در امتداد مسیر چاه کار گذاشته شده ورودی چاه دوم به طول چهار متر بسیار لغزنده و سقف آن ارتفاع کمی دارد . پس از ورود به تالار اصلی از زیر سنگهای ریزشی که ازسقف غار جدا شده اند به سمت چپ پیش میروم که وارد تالار دوم میشود این تالار به دلیل زیبای های که در ان وجود دارد میتوان به گلچینی از نمونه های این غار توصیف کرد کف این تالار پوشیده از مرجانهای اهکی دیوارهای ان پوشیده از مولسیون وسقف ان نیز ماننده کاخی با استلاگتیتهای اویزان تزئین شده در امتداد تالار دو حوضچه اب کوچک وجود دارد که به دلیل درصد اهک زیاد موجود در اب غیر قابل شرب است.

متن گزارش :

در ساعت 7 صبح برپا زده شد و بچه ها مصمم از خواب بیدار شده و اماده حرکت به طرف غار دوکچی کردند .در همین زمان ارش نقافی با ما خدا حافظی کرده و به طرف پایین و شهر بوکان حرکت کرده. در ساعت 9پیمان رازقی پس از فرود 20 متری در چاهی تنگ به فضایی باز رسیده و بعد از فرودی 20 متری دیگر به تالار ابتدایی و اصلی رسیده و در ساعت 9:30 باقی بچه ها شروع به فرود کرده باقی بچه ها با کمی تاخیر به دلیل کارگاهای نامناسب فرود کرده. تالار پر از گل بود . در وسط ان استلاگمیت بزرگ که به صورت دوقلو هستند قد برافراشته اند . به دلیل کمبود وقت از ادامه بازدید ازغار کاسته و بدلیل موقعیت خوب اقای جلوانی تصمیم به اموزش فرود C کردند و بعد از ان به بالا یومار کشی کرده به طرف کمپ کنار دهانه غازر قلایچی حرکت کرده 5 تن از بچه ها تا کنار استخر نزدیک محل کمپ حرکت کردند و ما بقی بچه ها تا امدن مینی بوس منتطر ماندند .

در ساعت 2:26دفیقه مینی بوس حرکت خود را به سمت بوکان اغاز کرد . در مسیر نظرات بچه ها که حایز اهمیت زیادی بود بازگو شد . در ساعت 20:05 دقیقه به ترمینال بوکان رسیدیم تعدای از بچه ها برای طرف ناهار به رستوران داخل ترمینال جهت صرف ناهار رفته و در راس ساعت 15 سوار اتوبوس شده و راهی اصفهان شدیم شنبه 25/6/91 در ساعت 6 صبح به اصفهان رسیده و هر کسی رهسپار خانه ها خود شده ولی خاطرهای خوش به جای ماند .

• قبلی
• بعدی