ویژگی های زبان برنامه نویسی جاوا

جاوا توسط شرکت سان میکروسیستمز بعنوان یک زبان شیء گرا توسعه داده شد. معماری بی طرف، و امنیت زبان برنامه نویسی جاوا، باعث شده اند که این زبان به محبوبیت برسد. معماری بی طرف، یعنی اینکه شما می توانید با جاوا یک برنامه بنویسید که بر روی تمام سیستم عامل ها به خوبی کار کند. 

عکس 1.3 جاوا را به ما معرفی می کند. 

وقتی که می خواهیم یک برنامه ی جاوا بنویسیم، ابتدا باید سورس کد را در داخل یک ادیتور مثل Notepad بنویسیم و ذخیره کنیم. سپس کامپایلر جاوا، این سورس کد را به  بایت کدها تبدیل می کند. سپس یک برنامه به نام مفسر جاوا، بایت کدها را بررسی کرده و با سیستم عامل ارتباط برقرار کرده و بایت کدها را خط به خط در ماشین مجازی جاوا اجرا می کند. 

 چون که این برنامه ی جاوا، مستقل از سیستم عامل می باشد، پس از سخت افزاری هم که بر روی آن اجرا می شود، مستقل است. به دلیل همین مستقل بودن است که JVM قادر است تا در برابر کسانی که از طریق سیستم عامل به سخت افزار شما دسترسی دارند، امنیت ایجاد کند. به همین دلیل است که جاوا از دیگر زبان های برنامه نویسی امنیت بیشتری دارد.  به وسیله ی جاوا، یک برنامه قادر است تا بر روی تمام سیستم عامل ها اجرا شود. 

 انواع برنامه های جاوا

شما می توانید با استفاده از جاوا، دو نوع برنامه بنویسید. یکی، برنامه هایی که به صفحات وب اضافه می شوند که به آنها اپلت های جاوا(Java applet) گفته می شود. و دیگری برنامه های مستقل که به آنها اپلیکیشن (Java applications) گفته می شود.

اپلیکیشن های جاوا، خود به دو دسته تقسیم می شوند. یکی، اپلیکیشن های کنسول(console applications) که از کاراکترهای خروجی در یک صفحه ی نمایش و در داخل یک پنجره ی داس(DOC) پشتیبانی می کنند. و دیگری، اپلیکیشن های پنجره دار که یک محیط گرافیکی(GUI) به همراه عناصری از قبیل منوها و نوار ابزارها و جعبه های مکالمه را ایجاد می کنند. اپلیکیشن های کنسولی، ساده ترین اپلیکیشن هایی هستند که می توان ایجاد نمود و شما در بخش بعد با آنها آشنا خواهید شد. 

• قبلی
• بعدی