استفاده از ثابت ها و متغیرها در جاوا

شما می توانید داده ها را به دو دسته ی ثابت ها و متغیرها تقسیم کنید. یک داده، هنگامی ثابت نامیده می شود که مقدار آن تا زمانی که برنامه در حال اجرا است نتواند تغییر کند. اما در صورتی که مقدار آن داده بتواند تغییر پیدا کند، به آن متغیر گفته می شود. بعنوان مثال هنگامی که شما دستور زیر را در یک کلاس جاوا وارد کنید، عدد 459 یک ثابت محسوب می شود:

System.out.println(459);

هر موقع که برنامه ی حاوی دستور بالا اجرا شود، مقدار 459 چاپ می شود. به عدد 459، یک ثابت لفظی(literal) و یا ثابت عددی گفته می شود. 

 شما می توانیدداده ها را در قالب یک متغیر نیز تعریف کنید. یک متغیر، مکانی در حافظه است که می توان از آن برای ذخیره ی یک مقدار استفاده نمود. متغیرها در یک زمان تنها می توانند یک مقدار را در خود نگهداری کنند اما این مقدار را می توان تغییر داد.  بعنوان مثال اگر یک متغیر به نام ovenTemperature داشته باشیم، ممکن است به هنگام شروع برنامه، مقدار آن 0 باشد و سپس به مقدار 350 تغییر پیدا کند و شاید هم بعداً مقدار آن برابر با 400 شود. 

تمامی ثابت ها و متغیرها در زبان برنامه نویسی جاوا، دارای یک نوعِ داده(data type) هستند.  در زبان برنامه نویسی جاوا، هشت نوعِ داده وجود دارند که در جدول زیر نشان داده شده اند: 

( جدول 2.1)

به این هشت نوعِ داده، نوع داده های اولیه(primitive) گفته می شود. نوع داده های اولیه، بعنوان سنگ بنای نوع داده های پیچیده تر محسوب می شوند، که از آنها بعنوان نوع دادهای مرجع(reference types) یاد می شود. کلاس هایی که در فصل 3 ایجاد خواهید نمود، نمونه ای از نوع داده های مرجع هستند.  درست مانند کلاس Scanner که بعداً در این فصل از آن استفاده خواهید نمود.    

• قبلی
• بعدی