استفاده از نوع داده ی integer در جاوا
در زبان برنامه نویسی جاوا، می توانید از متغیرهایی با نوع byte , int , long برای ذخیره سازی اعداد صحیح استفاده کنید. یک عدد صحیح(integer)، درواقع یک عدد کامل است که دارای قسمت اعشار نیست. نوع داده ی int، در بیشتر مواقع برای استفاده از اعداد صحیح، مورد استفاده قرار می گیرد. یک متغیر از نوع int می تواند یک عدد صحیح بین 2,147,483,648- تا 2,147,483,647+ باشد. هنگامی که شما یک مقدار را به یک متغیر از نوع int انتساب می دهید، نباید در آن مقدار از کاما و نقطه استفاده کنید. تنها باید از رقم ها و یک علامت مثبت یا منفی(که اختیاری هستند) استفاده کنید.
نکته:
مقادیر قانونی اعداد integer، از 231- تا 1-231 هستند. این اعداد نشان دهنده ی کمترین و بیشترین مقادیری هستند که می توانید آنها را در 4 بایت از حافظه ذخیره سازی کنید. که نشان دهنده ی سایز یک متغیر از نوع int است.
نوع های byte و short و long نیز انواع مختلف داده های integer(اعداد صحیح) را مشخص می کنند. نوع های byte و short، حافظه ی کمتری را اشغال می کنند و می توانند مقادیر کوچکتر را در خود نگه دارند. نوع داده ی long هم حافظه ی بیشتری را اشغال می کند و می تواند مقادیر بزرگتر را در خود نگه داری نماید. در جدول 2.2 برای هر یک از این انواع داده ها، کمترین و بیشترین مقدار را مشخص کرده ایم:
نکته:
در دیگر زبان های برنامه نویسی، فرمت و سایز یک نوع داده ی اولیه، ممکن است به سیستم عاملی که برنامه ی مورد نظر بر روی آن اجرا می شود، بستگی داشته باشد. اما زبان جاوا، همواره خودش فرمت و اندازه ی نوع داده های اولیه را تعیین می کند.
اینکه برای متغیرهای برنامه ی خود، نوع داده ی مناسبی را انتخاب کنیم، اهمیت زیادی دارد. اگر تلاش کنید تا یک مقدار بزرگ تر از نوع داده ی یک متغیر را به آن انتساب دهید، کامپایلر یک خطا را ایجاد می کند و برنامه ی شما اجرا نخواهد شد. و اگر از یک نوعِ داده، که بزرگتر از نیاز شما است استفاده کنید، حافظه را هدر داده اید.
اگر یک اپلیکیشن، از یک مقدار ثابت صحیح، مثل 932 استفاده کند، به طور پیش فرض این عدد از نوع int خواهد بود. اگر نیاز دارید از یک ثابت بزرگتر از 2,147,483,647 استفاده کنید، باید به دنبال این عدد از حرف L استفاده کنید تا نوع داده ی long را برای آن مشخص کنید. بعنوان مثال در عبارت زیر، یک عدد که بزرگتر از ماکسیمم مقدار نوع int است، در یک متغیر ذخیره می شود:
مثال
long mosquitosInTheNorthWoods = 2444555888L;نکته:
برای مشخص کردن نوع داده ی long، هم می توانید از حرف l کوچک و هم از L بزرگ استفاده کند. اما برای اجتناب از تشابه با عدد 1، بهتر است از حرف L بزرگ استفاده کنید. برای ذخیره کردن یک ثابت عددی بصورت byte یا short نیازی نیست که از علامت گذاری خاصی استفاده کنید. به دلیل اینکه ثابت های صحیحی همچون عدد 18، به طور پیش فرض از نوع int هستند، تقریبا همواره در این کتاب، هنگامی که وظیفه ی یک متغیر ذخیره ی اعداد صحیح است، از نوع داده ی int استفاده می کنیم. حتی اگر مقدار مورد نظر که می خواهیم در یک متغیر ذخیره کنیم کمتر از 127 باشد، باز هم از نوع داده ی int استفاده خواهیم نمود. اما اگر شما در حال نوشتن یک اپلیکیشن هستید که میزان استفاده از حافظه برایتان مهم است، می توانید برای متغیرهای خود از نوع داده ی byte استفاده کنید.
آزمون
در بین گزینه های زیر، یک گزینه اشتباه است، آن را مشخص کنید:
1. یک متغیر از نوع int، می تواند یک عدد صحیح را تقریبا بین منفی دو بیلیون تا مثبت دو بیلیون در خود ذخیره کند.
2. هنگامی که یک مقدار را به یک متغیر از نوع int انتساب می دهیم نباید از علامت کاما استفاده کنیم. بلکه تنها باید باید از ارقام و یک علامت اختیاری مثبت یا منفی استفاده کنیم.
3. شما می توانید از نوع داده های byte و short برای نگهداری مقادیر بزرگتر از محدوده ی نوع داده ی int استفاده کنید.
پاسخ: گزینه ی 3 اشتباه است. از نوع داده ی long هنگامی استفاده می شود که بخواهیم با مقادیر بزرگ کار کنیم. در صورتی که بخواهید با اعداد کوچک کار کنید، می توانید از نوع داده های byte یا short استفاده کنید.
- نوشته شده توسط احسان عباسی
- بازدید: 11822
