تسهیم سازی در شبکه

تسهیم سازی تکنیکی است که توسط آن انتقال جریان های مختلف دیجیتال و آنالوگ را می توان به طور همزمان روی یک لینک مشترک پردازش کرد. تسهیم سازی، رسانه با ​​ظرفیت بالا را به رسانه منطقی با ظرفیت کم تقسیم می کند که توسط جریان های مختلف به اشتراک گذاشته می شود.

ارتباطات از طریق هوا (فرکانس رادیویی)، با استفاده از رسانه های فیزیکی (کابل)، و امواج نور (فیبر نوری) امکان پذیر است. تمام این رسانه ها قادر به تسهیم سازی می باشند.

هنگامی که چند فرستنده سعی می کنند روی یک رسانه عمل ارسال را انجام دهند، یک دستگاه به نام تسهیم ساز (یک کانال فیزیکی را تقسیم می کند و به هر فرستنده یک کانال ارسال اختصاص می دهد. در طرف دیگر ارتباطات، یک پخش کننده داده ورودی (De-multiplexer) قرار دارد و اطلاعات را از یک رسانه مشترک دریافت می کند و هر گیرنده را مشخص کرده و به گیرنده های مختلف می فرستد.

تسهیم سازی با تقسیم فرکانس (Frequency Division Multiplexing)

زمانی که فرکانس حامل سیگنال ها است، روش FDM استفاده می شود. FDM یک فناوری آنالوگ است و طیف یا پهنای باند حامل را به کانال های منطقی تقسیم کرده و هر کاربر را به یک کانال اختصاص داده است. هر کاربر می تواند از فرکانس کانال به طور مستقل استفاده کند و دسترسی منحصر به فرد به کانال داشته باشد. همه کانال ها به طریقی تفکیک شده اند که با یکدیگر همپوشانی ندارند. کانال ها توسط محدوده های مشخصی از هم جدا شده اند. این محدوده یک فرکانس است که توسط هر دو کانال استفاده نمی شود.

تسهیم سازی با تقسیم زمانی (Time Division Multiplexing)

این روش در درجه اول برای سیگنال های دیجیتال اعمال می شود اما می تواند در سیگنال های آنالوگ هم وجود داشته باشد. در روش TDM  کانال مشترک میان کاربران طوری تقسیم می شود که به کاربر یک برش زمانی تعلق بگیرد. هر کاربر می تواند داده ها را تنها در همان برش زمان مربوطه منتقل کند. سیگنال های دیجیتال در قالب قاب یا فریم هایی معادل با برش زمانی تقسیم می شوند، به عنوان مثال یک فریم با اندازه مطلوب می تواند در زمان تعیین شده (برش زمانی) منتقل شود.
روش TDM در حالت هماهنگ شده کار می کند. هر دو به پایانه گیرنده و فرستنده شامل دستگاه های تسهیم ساز و پخش کننده از نظر زمانی هماهنگ شده و هر دو به طور همزمان به کانال بعدی اختصاص داده می شود.

وقتی یک قاب در کانال شماره یک به انتها برساند، دی مالتی پلکسر، رسانه ای را برای کانال فراهم می کند. در کوتاه ترین فاصله ای که برش زمانی کانال منقضی شود، کنترل به کانال B تغییر میکند. در انتهای دیگر، پخش کننده داده به شیوه ای هماهنگ کار می کند و رسانه را برای کانال B فراهم می کند. سیگنال ها از طریق کانال های مختلف به شیوه ای خاص حرکت می کنند.

تسهیم سازی با تقسیم طول موج (Wavelength Division Multiplexing)

نور دارای طول موج های مختلف (رنگ) است. در حالت فیبر نوری، چندین سیگنال حامل نوری متعدد به درون یک فیبر نوری با استفاده از طول موج های مختلف تسهیم شده است. این یک روش تسهیم سازی آنالوگ است و از نظر مفهومی به همان شیوه ی FDM  انجام می شود، اما به جای سیگنال از نور استفاده می شود.

علاوه بر این، در هر طول موج، تسهیم سازی با تقسیم زمانی می توان به ثبت به جای سیگنال های بیشتری داده است.

تسهیم سازی با تقسیم کد (Code Division Multiplexing)

سیگنال های داده های متعدد را می توان از طریق یک فرکانس و با استفاده از روش تسهیم سازی تقسیم کد منتقل کرد. در روش FDM  فرکانس به کانال های کوچکتر تقسیم می شود اما در روش CDM اجازه می دهد تا کاربران از تمام پهنای باند استفاده کرده و انتقال سیگنال در همه زمان ها با استفاده از یک کد منحصر به فرد انجام دهند. روش CDM با استفاده از کدها به گسترش سیگنال می پردازد.
هر یک از ایستگاه ها با یک کد منحصر به فرد به نام تراشه مشخص می شوند. سیگنال ها با این کدها به طور مستقل در تمام پهنای باند حرکت می کنند. هر گیرنده سیگنال کد تراشه با کد مورد نظر خود را دریافت خواهد کرد.

• قبلی
• بعدی