جاوا، یک زبان برنامه نویسی شیء گرا

جاوا یک زبان برنامه نویسی شیء گرا است که قدمت بسیار بیشتری نسبت به اندروید دارد. این بدان معنی است که جاوا از اشیاء قابل استفاده ی مجدد پشتیبانی و استفاده می کند. جاوا به ما امکان می دهد تا ساختار کدهای خود را بر اساس اشیاء در جهان واقعی بنا کنیم. 

خب، به مثال ساخت ماشین برمی گردیم، و کار خود را با طرح یک سوال آغاز می کنیم: به نظر شما در صورتی که شرکت سایپا در روز بیش از یک ماشین پراید تولید کند، آیا برای تولید هر پراید، دوباره می نشیند و تمام قطعات آن را از اول طراحی می کند؟ مطمعناً جواب منفی است. کاری که شرکت سایپا انجام می دهد این است که بهترین مهندسان را استخدام می کند تا اجزاء یک پراید را طوری طراحی کنند تا سالها عمر کند، سپس از این قطعات، بارها و بارها استفاده می کند و بینهایت خودروی پراید را تولید می کند. یک زبان برنامه نویسی شیء گرا نیز همین طور است. آنچه که مهندسان برنامه نویس انجام می دهند، این است که کدهای خود را بصورت یک شیء می نویسند تا بارها و بارها مثل یک کاغذ کاربن بتوان از آنها استفاده نمود. هنگامی که ما از کدهای این برنامه نویسان مثل یک کاغذ کاربن یک شیء ایجاد کنیم، می توانیم آن شیء را پیکربندی کنیم، یا مورد استفاده قرار دهیم یا آن را با دیگر اشیاء ترکیب کنیم. علاوه بر آن، ما می توانیم خودمان کدهایی بنویسیم که به مثابه کاغذ کاربن عمل کنند و سپس می توانیم از آنها شیء ایجاد کنیم. آنگاه کامپایلر می تواند کد انتخابی نوشته شده توسط ما را به کدهای DEX تبدیل کند. در زبان جاوا، به این کاغذ های کاربن، class گفته می شود. هنگامی که یک کلاس به یک چیز قابل استفاده تبدیل می شود، به آن یک شیء(Object) گفته می شود. 

 به نکات زیر به طور خلاصه توجه نمایید:

• جاوا یک زبان برنامه نویسی است که به ما امکان می دهد تا کدهایی را بنویسیم که بارها می توانند مورد استفاده قرار گیرند. 
• این کار بسیار مفید است، چرا که به وسیله ی آن می توانیم برای انجام کارها، از کدهای دیگران استفاده کنیم.
• در اکثر اوقات، ما حتی نیاز نداریم تا بدانیم که کدهای مورد استفاده قرار گرفته چگونه کار می کنند.

 بنابر موارد گفته شده در بالا، ابتدا یک مهندس نرم افزار گوگل، می نشیند و یک کد پیچیده ی جاوا را می نویسد که بتواند با ماهواره ها ارتباط برقرار کند. سپس با خود فکر می کند که چگونه می تواند کاری کند که این کد مورد استفاده ی دیگر برنامه نویسان اندروید قرار گیرد. یکی از کارهایی که انجام می دهد این است که یک ویژگی ایجاد می کند تا با استفاده از یک خط کد نوشتن، دیگر برنامه نویسان بتوانند موقعیت دستگاه خود را پیدا کنند. بنابراین آن یک خط کدی که ما مشاهده کردیم، در عمل با چندین خط کد که ما آنها را مشاهده نمی کنیم، در تعامل است. این مثال در مورد استفاده از کدهای دیگران بود که باعث می شود کارهای ما ساده تر شود. 

• قبلی
• بعدی