بررسی فایل layout در اپلیکیشن

اکنون قصد داریم تا به یکی از فایل های XML اپلیکیشن نگاهی بیاندازیم. عکس زیر، فایل my_layout.xml را نشان می دهد که حاوی یک سری کدهای XML است که رابط کاربری(UI) اپلیکیشن ما را تعریف می کند.  اگر شما می خواهید این کدها را در اندروید استودیو مشاهده کنید، بر روی تب my_layout.xml که در کنار تب MyActivity.java قرار دارد، کلیک کنید:

اگر ابتدا به قسمتی از کدها که با شماره 1 نشانه گذاری شده است نگاه کنید، ابتدا با تگ ...RelativeLayout> مواجه خواهید شد، تگ RelativeLayout یک عنصر در رابط کاربری(UI)است که از آن برای بسته بندی دیگر اجزاء رابط کاربری استفاده می شود. هنگامی که می خواهیم یک عنصر جدید را به رابط کاربری(UI) خود در اندروید  اضافه کنیم، همواره از یک علامت > به همراه نام آن عنصر استفاده می کنیم. سپس کدهایی که در ادامه ی نام تگ مورد نظر می آیند، خصوصیت های آن عنصر را مشخص می کنند. این کدها برحسب نوع عنصر، متفاوت خواهند بود. کمی آنطرف تر، خصوصیت هایی نظیر layout_height و paddingRight و paddingTop و paddingBottom به چشم می خورند. تمامی این خصوصیت ها تعیین می کنند که تگ RelativeLayout چگونه در صفحه ی نمایش نشان داده شود. در نهایت تگ باز RelativeLayout با نماد < پایان می یابد. 

 اگر به پایین کدهای خود نگاه کنیم، مشاهده می کنیم که این تگ با شماره ی 2 علامت گذاری شده است. این کد، ( یعنی <RelativeLayout/> ) تگ بسته ی RelativeLayout را مشخص می کند. هر چیزی که بین تگ باز و تگ بسته ی RelativeLayout قرار گیرد، فرزند این عنصر(تگ) محسوب می شود. بنابراین همان طور که مشاهده می کنید، تگ RelativeLayout یک فرزند دارد. اجازه دهید به این فرزند نگاهی بیاندازیم. 

 طبق آنچه که تاکنون آموخته ایم، می توانیم عنصر علامت گذاری شده با شماره ی 3 را TextView بنامیم. این تگ درست مانند والد خود، با علامت > آغاز می شود. اگر با دقت بیشتری به تگ TextView نگاه کنیم، متوجه می شویم که این تگ حاوی تعدادی خصوصیت است. یکی از این خصوصیت ها، خصوصیت text است که برابر با عبارت "!Hello world" گشته است. این عبارت دقیقاً همان عبارتی است که اپلیکیشن ما به هنگام اجرا، به کاربر نشان داده می شود. تگ مذکور همچنین دارای خصوصیت های layout_width و layout_height است که هر دو برابر با مقدار "wrap_content" شده اند. مقدار wrap_content به تگ TextView اجازه می دهد تا محتوا هرچقدر فضا نیاز دارد، به آن داده شود. همان طور که در ادامه ی مطالعه ی این کتاب مشاهده خواهید نمود، خصوصیت های زیادی برای این عنصر و دیگر عناصر رابط کاربری وجود دارند. آخرین خصوصیت در تگ TextView خصوصیت id است و در بخش بعدی خواهیم فهمید که چگونه ما و اندروید می توانیم از آن برای بهبود اپلیکیشن خود استفاده کنیم. 

 توجه کنید که کد ما در جایی که با شماره 4 علامت گذاری شده است، با نماد </ بسته شده است. این علامت، انتهای عنصر TextView را مشخص می کند. این روش بستن تگ، کمی با روش بستن تگ RelativeLayout متفاوت است. درXML هنگامی که یک عنصر هیچ فرزندی نداشته باشد، می توانیم آن عنصر را با استفاده از نماد </ ببندیم. اما هنگامی که عنصر ما حاوی فرزند باشد، بهتر است که تگ پایانی آن عنصر، را کامل ببندیم( مثل <RelativeLayout/>  ). در بخش های بعدی بطور واقعی این موضوع را به شما نشان می دهیم و با خصوصیات جدید و عناصر رابط کاربری جدیدی مثل عنصر Button آشنا خواهید شد. 

• قبلی
• بعدی