کشتی رافائل

حکایت جاذبه گردشگری مغروق

کودک که بودم پدرم در سفری به بوشهر مرا به کنار کشتی رافائل برد و عکسی به یادگار از من گرفت که تا سالهای بعد در ذهنم به یادگار ماند. اما این یادگاری کوچک همیشه ذهنم را در گیر و دار سرنوشت این کشتی دچار کرد تا جائی که شاید دوره های غواصی که گذراندم به هوای دیدن این کشتی در ته دریا بوده است. اما سرنوشت این کشتی که اکنون زیست گاه هزاران موجود دریائی شده است هنوز در کش و قوس است و هرچند هنوز می تواند جاذبه گردشگری باشد ولی با سرنوشت نامعلومی در گیر است. سرنوشتی که با کمی دقت می تواند سرنوشت بومیان منطقه را تغییر دهد.

نمی دانم چرا ولی این کشتی زیبا و عظیم که شاید آن سالها که برای ایران خریداری شد در دنیا بی همتا بود هیچ گاه برای مردم ایران سودی نداشت و به جز چند عکس یادگاری در کنار اسکله به مردم وفا نکرد. هرچند همان موقع در کنار اسکله هم جذاب بود ولی کشتی بزرگی  که در آن سالهای دور با شش استخر شنا که همه امکان گرم کردن آب داشتند و 750 كابين با تمامی امکانات یک سوئیت بزرگ یا کوچک که حمام های همه  با مرمر ایتالیا ساخته شده بود، 18 آسانسور میهمانان را از پیمودن پله ها بی نیاز می کرد، 30 سالن اجتماعات، تالار نمايشي با 500 صندلي و باشگاه هاي ژيمناستيك و پرورش اندام یک هتل سپید روی آب بوده است چرا باید چنین سرنوشت غمباری داشته باشد.

 سرنوشتی که  روز پنجشنبه 26 آبان سال 62  رقم خورد و دو هواپیمای عراقی در ضمن بمباران خارک و بوشهر چند موشک هم به رافائل مغموم  زدند که تا نیمه اش در آب فرو رفت و از آن روز شد مزاحم  تردد کشتی ها در بندر بوشهر است و در این زمان بود که یک یدک کش اجاره ای  رافائل را که دیگر کسی داوطلب خریدش هم نبود به وسط دریا برد تا مزاحم کسی نباشد. اما تقدیر این چنین خواست که یک ماه بعد  کشتی باری ایران سیام به آن برخورد کند و کاری را که هواپیماهای عراق آغاز کرده بودند به پایان برساند و این چنین شد که رافائل آرام آرام به زیر آب رفت. هرچند حتی قاشق و چنگال های آن در زیر آب هم به غارت رفت اما تن عظیم آن در کف دریا به مرور به زیستگاه دریائی عظیم بدل گشت.

از آن روز به بعد طرح های زیادی برای استفاده از آن ارائه شد اما امروز می توان به غیر از بالا کشیدن آن با صرف هزینه بالا و ذوب کردن رافائل با کمی سرمایه گذاری می توان هزاران گردشگر خارجی و داخلی را به بوشهر کشاند که اگر بدانیم همین شهر کوچک چه پتانسیل عجیبی برای رشد گردشگری دارد با سرمایه گذاری عظیم نیز به بیراهه نرفته ایم. در هر صورت کشتی رافائل چه برای کسانی که داستانش را می دانند و چه کسانی که نامش را تا به حال نشنیده اند جاذبه بزرگی است حال باید به دنبال راهی برای نشان دادن آن به دنیا باشیم که خرج زیادی هم ندارد حتی یک کلوب غواصی کوچک که بیشتر از ده تای آن در کیش وجود دارد می توان به سادگی این کار را به انجام رساند که سرمایه عجیبی را هم طلب نمی نماید. آنچه رافائل برای خودنمائی نیاز دارد عزم مسئولین و متولیان امر است که به جای فروش آن به عنوان آهن قراضه تصمیمی در جهت رشد گردشگری منطقه اتخاذ نمایند که ضامن آینده این شهر باشد.

• قبلی
• بعدی